Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

[p. 30]

Den 97. Psalm.

EEn Coninck is de Heer,
Dees moet verblijden seer,
In hem dat gantsch' eertrijcke,
D'Eylanden desghelijcke:
Der wolcken duysterheyt,
Verbercht zijn majesteyt,
En syn stoel met der daet,
Seer vastelijck bestaet,
Door syn gherechticheyt.

2. Een groot vyer voor hem gaet

't Welck rontsomme verslaet,
Ende doet al syn vyanden,
Gantsch tot asschen verbranden.
Den Blixem vel hy schiet,
Over 't eertrijck met vliet,
Hy weer licht hier ende daer:
'T eertrijck is vol van vaer,
Ende beeft alst dit aensiet.

[p. 31]

 

3. Die Berghen niet bestaen,

 

Maer als dat was vergaen,

 

Door Godt een Heerscher machtich,

 

Des eertbodems seer krachtich.

 

Die Hemelen doen condt,

 

Ende 't firmament vermondt

 

Gods gherechticheyt goet,

 

Ende d'eertrijck bemerckt vroet,

 

Sijn eer tot deser stondt.

 

 

 

4. Dat sy werden beschaemt,

 

Die daer ('t welck niet betaemt)

 

Tot beelden zijn ghevloden,

 

Ende dienen den afgoden,

 

Ghy Enghelen al't saem,

 

Aenbidt den Heer bequaem:

 

Syon die Godes woort

 

Met vreuchden heeft ghehoort,

 

Verblijdt in synen naem.

 

O Heer in regiment,

 

Den dochteren bekent,

[p. 32]

 

Van Juda wtghelesen,

 

Wert seer van haer ghepresen.

 

Want ghy nu verhoocht zijt

 

In allen landen wijdt:

 

Maer zijt ghy door u cracht,

 

Dan die Godt gheacht,

 

Nu end tot aller tijdt.

 

6. Ghy die den Heer bemint,

 

End hertelijck versint,

 

Wilt doch de boosheyt haten,

 

End gantschelijck verlaten.

 

Want Godt 't leven bewaert

 

Syner knechten vermaert,

 

Die hy verlossen sal,

 

Van den Godloosen al,

 

End' makens' onbeswaert.

 

7. Den vroomen sal voortaen

 

'T licht des troostes op gaen,

 

Blijdtschap comt na veel smerten,

 

Allen oprechten herten.

 

Comt dan ghy vrome reyn,

[p. 33]

 

Verblijdt u groot end cleyn,

 

Inden Heer u verheucht,

 

End prijst (zijnde vol vreucht)

 

Sijn goetheyt int ghemeyn.