|
| |
| |
| |
De ijdelheid der waereld.
Wie heeft 'er lust zijn ziel en zin
Van de aarde, om hoog te hefsen?
Die zoek', vervuld met JESUS min,
Gods wet en wit te treffen.
't Is God die's aardsche ons schonk ter leen,
Maar 't Hemelsch' voor ons spaarde.
't Is vol bedrog, vol ijdelheên,
Al wat men vindt op aarde!
O log, ô aardsgezind gemoed,
Durft gij nog zorg'loos rusten,
Op wank'le schatten, vlugtend goed?
Op 't lieflijk dons der lusten?
| |
| |
Op 's waerelds glorie, ijd'len lof?
Op 't vleijend schoon van 't zondig stof?
Op sterkte in 't noestig slaaven?
Wat 's goud en goed? wat 's waerelds deel?
Slegts nevels die verdwijnen!
Wormsteekige appels, vroeg goudgeel,
Maar ook al vroeg aan 't kwijnen!
Geen donk're stalkaars, kan het licht
Voor ons gemoed doen daagen:
En geen nawintersch ijs, 't gewigt
Van eeuwig zielsheil draagen.
Al wie van 't goud een weêrhaak smeedt,
Om dus zich zelv' te vangen,
En gulden boeien, zagt bekleed,
Die ons den nekke prangen;
Is bij 't metaal in dienst geraakt.
Het zal hem stout bedriegen.
Het streelt terwijl 't zich vleug'len maakt,
Om straks weêr weg te vliegen.
| |
| |
Wat is de lust? Een looze strik,
Voor wijdverdoolde zielen,
Die dikwerf voor den laatsten snik
En lijf en geest vernielen?
Gewis de dood is in den pot.
Het Oordeel zal u vinden.
Dan zal, daar 't vleesch in 't graf verrot,
De Hel uw ziel verslinden.
Wat 's hooge staat? wat menschen-eer?
Ach! enkle luchtkasteelen;
Toneelvertoogen, en niets meer;
Die elk terstond verveelen.
Straks words uw rekening gestoord:
En 't noodlot heet verbolgen.
Zoo gij nu 't blij Hosanna hoort,
Straks zal het kruist Hem volgen.
Bezit gij gaaven van den geest,
Een scherp verstand, fijn oordeel,
Een vast geheugen, schoone leest;
Gij hebt natuur ten voordeel.
| |
| |
Maar alles wat ze u geeven kon,
Zijn slegts geleende schatten.
Die JESUS mist, de Levenszon,
Kan 's Hemels heil niet vatten.
Een enk'le koorts ontsteekt uw bloed,
Straks vlieden uwe kragten;
Weg zijn uw schoonheid, jeugd en moed.
Zoo blijkt waar wij op wachten.
De waereld vlugt gelijk een droom;
Zij schenkt vergifte kelken.
Flus groende Jonas wonderboom;
In 't kort zal hij verwelken.
O mensch, wat zal de zorg, de vlijt,
Al 't ploegen, zwoegen, baaten?
Gij slooft en slaaft, om aan den tijd
Her tijd'lijk goed te laaten.
In 't zoeken van 't onnoodig veel
Gig Mist marias beste deel;
| |
| |
En vraagt gij naar dit eenig goed?
Het is in 't ander leven.
Och kondtge aan JESUS uw gemoed
Daar vondrge in 't eenig zalig al,
Uw wellust, eer, en schatten:
Een goed 't geen 't hart bewaaren zal,
Om nimmer uit te spatten.
Wie geeft aan JESUS hart en hand,
Wie wil hier GOD verkiezen;
En in 't gezicht van 't Vaderland,
Al 't ondermaansch' verliezen;
Die vindt op aarde een korte poos,
Wat rust na 't lastig zwoegen;
Die zal in Eden, stooreloos
Zich in zijn' GOD vernoegen.
O Heiland, leer mij ziel en zin,
Van 't stof omhoog te heffen;
En recht vervuld met uwe min,
Uw wet en wit te treffen.
| |
| |
'k Heb 't aardsche stegts van U ter leen,
Wiens hand, het Hemelsch' spaarde.
't Is vol bedrog, vol ijdelheên,
Al wat men vindt op aarde.
|
|
Auteursrechtvrij