Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 11]

Reize naar Jerusalem.

Stem: Condolce forsa. Canz. II.

I.

O Slaverny!

O nagt van zonden!
'k Ley vast gebonden,

God maakt my vry.

'k Zie 't licht nu ryzen,

Wie stapt my tegen?

Wie zal, de wegen

Naar Kanaan, wyzen?

II.

Myn vuurkolom,

Ik zou verdwaalen:
Schiet uwe straalen,

In 't heiligdom.

'k Hoor Sukkoths velden,

En legerplaatsen;

De galmen kaatsen,

Die God vermelden.

III.

Immanuël,

Myn lust en leven,
Die rust kunt geeven,

O levenswel:

[p. 12]

 

Gy hebt myn zonden,

 

Geheel verborgen,

 

Met al myn zorgen,

 

In de open' wonden.

 

IV.

 

Nu reize ik meê;

 

'k Vrees geen gevaaren,

 

Geen felle baaren

 

Der roode zee;

 

Geen Maraas wat'ren,

 

Geen hel van ond'ren,

 

Geen Horebs dond'ren,

 

Hoe fel ze klat'ren.

 

V.

 

'k Vrees angst nog nood

 

Van 't naar geweten,

 

Nog slangebeeten,

 

Nog graf nog dood.

 

'k Zal, door 't aanschouwen

 

Der koopren slange,

 

Waar naar 'k verlange,

 

Myn ziel behouën.

 

VI.

 

'k Zal mag're spys,

 

Nog schaarse stroomen,

 

Nog vyand schroomen.

 

Dan zet ik prys,

[p. 13]

 

Op 't hemelsch Manna:

 

God slaat de rotsen,

 

En dwingt de trotsen,

 

Ik zing Hosanna.

 

VII.

 

'k Volg JESUS wet

 

Met vlugge schreden;

 

Tot ik myn treden

 

Op Nebo zet.

 

Hy scheurt de stroomen.

 

Hy maakt my heilig,

 

Hy zal my veilig,

 

Doen binnen koomen.

 

VIII.

 

Jerusalem,

 

O stad die boven

 

Al de Eng'len looven,

 

Gy kent myn stem!

 

'k Zal vreê beërven,

 

En vreê gevoelen;

 

Het zondig woelen,

 

Zal eeuwig sterven.