Voor U alleen

[p. 74]

Wanneer ik schilder was

Wanneer ik schilder was,
En juist zoo'n wildebras,

Met kleuren als met klanken;

Dan maakte ik van mijn kuisch'
En klare cel een kluis,

Van rozen en van ranken.

Dan kon 'k - zoo nu van klank -
Geen blanke bladzij blank

En klakkeloos verduren,

En voor elk nieuw motief
Vond ik tot mijn gerief

Nog vier sneeuwwitte muren.

[p. 75]

 

Vier muren en een ruit:

 

Daar teekende ik op uit,

 

Dat reine en dat hooge -

 

Waarvoor geen woorden rein,

 

En geen accoorden fijn

 

Zijn, als voor kinderoogen.

 

 

 

Dan werd mijn bleeke cel

 

Een bonte kunstkapel

 

Om uren naar te kijken -

 

En hoe vaak zou dan daar,

 

Bij rank en rozelaar,

 

Een kinderkopje prijken!