Voor U alleen

[p. 72]

Op den drempel

Wensch en werk een wijl vergeten

Zit ik luistrend menigmaal.

's Avonds, naar den laaggezeten -

Naar den kleinen nachtegaal.

Van mijn drempel drie paar schreden

Klinkt, als een bezield metaal,

Plots en stijgt d' adoro-bede

Van den kleinen nachtegaal.

Spreekt hij tot dat licht daarboven,

Dat in duizend bloesems bot -

Spreekt de vogel God te loven,

Zingt de nachtegaal van God...

Van dien onbeschrijfbren Ééne,

Die daar boven tijd en maat

Op een vloer van edelsteenen,

Als een zon te leven staat...?

O, hoe wonder is dit leven

En hoe klein ons aardsche leed

Voor wie, aan zichzelf ontheven,

Enkel goed te luist'ren weet!