Voor U alleen

[p. 46]

En route

Ik dacht vanmorgen: weet je wat!

En alleen maar met mijn oogen

Ben ik langs 't eerste, beste pad

Er maar eens op uit getogen,

Om ik weet niet welk een nieuwe schat

Om ik weet niet welk een zegen -

De bloemen waren, o! zoo nat

Van een nacht'lijken regen.

De lucht zat weer vol melodij,

Een windmolen was aan 't draaien

En de koeien stonden in de wei

Met lange staarten te zwaaien;

En mijn hoofd was blij en mijn hart was

Maar de wind deed dolle toeren

En vèrweg stond een boomenrij

Op een dijk te koekeloeren.

[p. 47]

 

En de zon, in zoo'n superbe vlaag,

 

Was de hemel ingereden

 

En keek uit haar vreugde naar omlaag -

 

Naar de aarde daar beneden:

 

Naar de bloemen en het stil gehucht

 

Met zijn rood- en blauwe huiven;

 

En daarboven was de blauwe lucht

 

En daarboven de blanke duiven.

 

 

 

Het dorpje was één stille pret,

 

Want in alle vensternissen

 

Waren hièr wat bloemen neergezet

 

En dáár een pot met lisschen.

 

En een roode haan kwam theatraal,

 

Met zijn groot en klein geleide,

 

Gelijk een levende zonnestraal

 

Dwars over den keiweg schrijden.

 

 

 

Daar stond een rozenstruik in vuur

 

En de geur van abrikozen

 

Woei over een lage, witte muur

 

En mengde zich met de rozen;

 

En dan lag de hemel en het veld

 

Weer ver en lichtend open,

 

Ik ben er zingend heengesneld

 

En blij erdoor geloopen!

[p. 48]

 

Totdat ik niets meer zag en vond,

 

Totdat ik met mijn oogen

 

Voor 't aanschijn van den avond stond

 

Bedremmeld en bedrogen;

 

Want als een bebloede leeuwenmuil

 

Ging de zon, dat wiss'lend wonder,

 

Achter een donkre duintop schuil

 

En in de Noordzee onder. -

 

 

 

En nu ik zoo eenzaam huiswaarts ga

 

Lacht de nacht over alle landen

 

Als een Moorenkop mij achterna

 

Met blinkende, witte tanden -

 

Maar in mijn kleeren hangt een doom

 

Van rijpe abrikozen

 

En mijn ziel is als een rozenboom

 

En mijn hart heeft nu weer rozen.