Voorjaar

[p. 83]

Het jaar is dood.

Het schoone jaar is weer voorbij,
Geen vogel meer, geen bloem voor mij -

Mij eenmaal zoo gemeenzaam....;

De groote boomen staan verdord,
De wijde hemel.... och, wat wordt

Die arm en oud en eenzaam!

Geen spriet, geen spruitje spruit er meer
Geen lied, geen fluitje fluit er meer....;

Waar zijn mijn bloemen bleven:

Mijn rozen wit, mijn rozen rood?
Ai mij! het schoone jaar is dood,

En zij met hem begeven.

Mijn merel en mijn vedelaar:
Een goud-gebekte bedelaar...

Daar loopt hij - en verbeeld je:

Die een kristallen klokje scheen
Hij heeft och arm - hij heeft alleen

Nog honger in zijn keeltje!

[p. 84]

 

De vreugde is hier wel ver vandaan,

 

Ik wilde met haar mee-gegaan

 

En over zee gevlogen!

 

Ik wilde.. o! ik wou zooveel...

 

Laat mij tevreden met mijn deel

 

En sluit, o nacht, mijn oogen.