Kleine liederen van dood en leven

[p. 79]

[Ik zie mijn handen en ik schrei:]

Ik zie mijn handen en ik schrei:
Eens zullen zij zeer bleek zijn, Dood,
En willoos als een boek dat gij
Dichtvouwt in uwen schoot.
Gij kent de diepe taal
Van teekens, rimpels, groeven, krassen,
Waaruit een primitief verhaal
Tot een tragedie is gewassen
Zóó droef dat nu haar dichter schreit
En, turend op de bleeke blaêren,
Hij bei zijn handen wilde kwijt
Indien zij niet geschreven ware...