Kleine liederen van dood en leven

[p. 51]

[Wij allen drage'een onuitwischbaar teeken]

Wij allen drage'een onuitwischbaar teeken
En wachten op het blazen der bazuin,
Om als een zee de wereld in te breken;
Want ééns breekt God de ringwal èn het duin;
Dàn, op de bres, zal Hij den horen steken:
De steden vallen achter ons in puin
En vóór ons wenken vreemde wereldstreken
En waaien open op een verren tuin.