Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 41]

Verwelken

IK heb den dood geroken in de rozen
En daarom vroeg een and'ren weg gekozen
Om ongehinderd naar mijn werk te gaan;
Maar alles sinds ziet mij gebroken aan
En 'k kan den stervensreuk niet meer ontkomen
Die uit de rozen ademt en de boomen,
En 't boek waarin ik lust'loos bladerend lees.
Verwelkend als het gras is alle vleesch
En alle ding: de inkt op het papier;
De hand die schrijft, dit schrijvend schildpaddier
En op zijn rug - de vlinderende elf:
De levende, de doodsgedachte zelf.