Emblemata
(1618)–F. van Schoonhoven–
Auteursrechtvrij
[pagina 246]
| |
Meditatio I.IMmense Rector Coelitum,
En lux recedit publica,
Vicibusque mundum debitis
Nox imminens amplectitur;
Te supplicantes poscimus
Fugare nubes pectoris,
Vt dum carere lumine
Illo diali cogimur,
Lustremur omnes coelitus
Divinitatis lampade.
Da corpori laboribus
Fesso diurnis, molliter
Pièque, conquiescere;
Quò sic refectis viribus,
A laudibus tibi debitis
Solita auspicemur munia:
Sed instat hostis, ac parat
Arcum, & sagittarum minas,
Exsurge Dux fortissime,
Illique speratam diu
Palmam resistens praeripe.
En praeliandi callidus
Occasionem jam capit
Et sempiternis nititur
Mentem implicare nubilis,
Nunc tortuosus Proteus
Se blandienter ingerens,
Nos per meandros plurimos
Sibi subjugare cogitat,
Modò furorem Panicum
Intentat, atque corpori
Rabiem minatur insolens,
Vt pressus aridà fame
Lupus, undecunque circuit
| |
[pagina 247]
| |
Imbelle pastorim pecus,
Quod ni Molossicûm Canum
Amica vis defenderit,
Iam morsibus totum patet.
Adesto Pastor cordium,
Illamque partem Spiritus
Tui tuêre traducem;
Vt post labores plurimos,
Quos exulans fert indies,
Coelo recepta gaudeat
In patrijs ovilibus.
| |
Meditatio II.QVousque tandem Mens mea,
Tradux Supremi Numinis,
In sordibus foedissimis
Haerebis hujus saeculi?
Exsurge, sursum te vocat
Origo coelestis tua,
Habitusque celsi corporis.
Quamvis parat cupidinum
AEstus rebellans praelia,
Et jam refectis viribus
In te paratam cominus
Signum movet, resistito,
Namque est triumphandum malum.
Sed, heu; moras recalcitrans
Intexis? an mundi decus,
Aut umbra vanae gloriae
Pedem paratum detinet?
Haec cunecta mundi ludicra
Habere res suas jube,
Quò sit locus coelestibus:
Vt aegra namque luminum
Acies, Diale Cynthij
Tolerare lumen non valet;
Sic pressa mens caligine
| |
[pagina 248]
| |
Mundi caduci, fulgidum
Dei jubar non sustinet.
Quid vita? nunquid omnium
Centrum dolorum, quod Metus,
Et Spes futurorum ambiunt?
Nulla hîc voluptas candida,
Sed semper illius latus
Moeror velut comes fodit.
Iam forsan incubat tuo
Mors atra collo, quae vetat
Spes inchoare credulas.
Stat cuique vitae terminus
Fato locatus, quàm propè
Versetur ille, incognitum est.
Haec ergò crede Maximum
Tibi Imperatorem loqui;
Est transeundum, sarcinas
Paratus Hospes collige.
Quidnam repones? heu miser,
Hîc nullus est mimo locus;
Velo levato singula
Illi patebunt; Intimo
Tunc cruentur pector
Voces sine arte. Tunc eos
Dices beatos, indies
Qui providi vitae suae
Manum applicarunt ultimam. | |
Meditatio III.QVocunque Rerum Conditor,
Aciem reflecto luminum,
Nostri recursat undique
Facies status miserrima;
A fletibus primordium
Haurimus aevi, huic consonat
Exinde vitae fabula.
Boves, oves, & alites,
| |
[pagina 249]
| |
Simul atque in auras luminis
Prorepserint, nisus suos
Et functiones explicant,
Nos destituti viribus
Et vagientes flebile,
In sordibus miferrimis
Et foedeolenti stercore
Pereamus omnes, ni statim
Nutricis occurrat manus.
Iam quandò adulta nos viris
Adscripsit aetas, undique
Cura aestuantes ingruunt.
Vtrumque solis tramitem
Percursitamus saedulò,
Vt adsit, unde corporis
Necessitati sit satis,
Cumque arbitramur undique
Nosmet beatos, intonans
Fortuna fallax, nos humi,
E maximis fastigijs,
Gravi ruinâ dejicit.
Adeò citò mortalium
Foelicitari syllaba
Accedit una. Quid loquar
Morbos, & aerumnas graves,
Queis usque & usque subjacet
Mortalis imbecillitas?
Nunc, mordet illud, nunc premit
Nos ille vitae carnifex.
A parte cunctâ denique
Nunquam beatos Sol videt,
Vt inquilini sedibus
Dubijs vagantes, rarius
Habitant quietè aut commodè:
Sic donec hîc perfungimur
Mortalitatis munere,
Coelestis arcis exules,
Lactamur incerto mari.
| |
[pagina 250]
| |
Ita Imperatori Deo
Visum, placetque, nec potest
Autoritate propriâ
Statione quisquam excedere;
Ne dirus atque pertinax
Desertor ejus audiat.
Vt mensibus novem tenens
Nos matris alvus, aëri
Coelique tempestatibus
Corpusculum hocce praeparat:
Sic & per has tristes moras
Mortalis aevi, nos Deus
Vitae sequenti fabricas,
O ille decretorius
Quandò appetit nobis dies
Qui mixtionem corporis
Animique nostri separat,
Tunc gaudij demum locus,
Tunc intonandum laetius.
Pars illa nostri sanctior,
Capaxque sublimis Deis
Hâc servitute flebili
Soluta, patriae suae,
Originique redditur,
Quodcunque circà se videt
Rei caducae, despicit,
Linquitque non ingratijs
Iamque inter altos Coelites
Locata, mortales videt,
Et ridet actus; utpote
Cui nota nunc aeternitas,
Bonumque summum, quod vijs
Varijs vagando erronei.
Homunciones quaerimus.
Haec feriatis sensibus,
Affectibusque corporis,
Dum mente mecum rumino;
O par Deo Patri Deus:
| |
[pagina 251]
| |
Opto diem qua deseram
Hoc contubernium mali,
Interque sanctos Martyres
Et simplices columbulas
AEvo perenni perfruar.
Hoc da Creator omnium,
Vbi limitem fatis datum
Peregero; sic sit tibi
Cum Patre summo gloria
Per saeculorum saecula.
FINIS. |
|