Emblemata

Ad Amicum quempiam.

DVm tu molestô commorans in oppido,
Amice curas, quid severa cogitet
Cohors Iberi, quisve publicae rei
Status sit aptus, atque vertici tuo
Curando crines albicantes imprimis;
Ego solutus omnibus molestijs,
Horti beatos terminos laetus colo;
Hic in virenti molliter ripâ cubans,
Mulsus susurris arborum trementium,
Aut garrienti fluminis lymphâ vagi,
Carpo sopores, aut sub undis vitreis
Pisces hiantes fallo glabrâ arundine,
Aut inter agnos debiles, & haedulos,
Bovesve stratus, tale carmen concino,
Ascraeus olim quale vates condidit,
Quando in reductis montium cubilibus
Satyros stupentes detineret versibus.
Aut quale quondam consonabant Arcades

[p. 243]

 

Cum saeva nondum turma militantium

 

Miseros Menalcas, Daphnidesque è pascuis

 

Proprijs recedere exules coëgerat.

 

Quàm dulce tunc est, cum boatus interim

 

Gregis cubantis obstrepit, vel fistula

 

Cogentis agnos in vireta Tityri?

 

Hinc grata texunt arbores umbracula,

 

Eduntque lenem sibilum motis comis,

 

Hinc unda pronis murmurat decursibus,

 

Illinc ocellos, sylva pascit florida,

 

Aves per omnes saltitantes ramulos

 

Vltrò citroque, cantibus me recreant,

 

Viresq́ue mentis solitudo suscitat.

 

I nunc, tuamq́ue, compara vitam meae

 

Memet beatum, te misellum dixeris,

 

Vereq́ue, dices esse nil foelicius;

 

Quam dissolutum posse curis vivere,

 

Desideratoque, hortulo acquiescere.