Geuzenliedboek 1940-1945

Gevangeniskerk.

Wij treden één voor één de hokjes binnen,
De sleutel knarst en ieder zit alleen
En tuurt door 't ijzer-vlechtwerk voor zich heen
Naar 't spreekgestoelt'. De kerkdienst gaat beginnen.

De dienaar van het Woord komt opgetreden.
Twee ernstige cipiers flankeeren hem.
En in de vreemde stilte spreekt de stem
Van dezen man voor ons de zegenbede.

Voor mij, voor hem, dien 'k niet kan onderscheiden,
Voor ieder in de eigen traliekast,
Voor ieder met zijn eigen leed en last
Gaat hij den nieuwen dag des Heeren wijden.

Is dit zoo anders dan op and're dagen,
Als in de kerk een ieder eenzaam bidt
En in den ban van eigen zonden zit,
Ook dan wanneer w'elkander biddend zagen?

En 't is opeens als weken alle wanden
En werden al die traliehokjes één;
God ziet ons aan, wij zijn niet meer alleen
In dit verbond van de gevouwen handen.

Twee oogen zien vanaf dien kansel allen,
Die, elk voor zich, zoo vreemd gescheiden zijn,
De muur van Jericho is op het sein
Van Gods bazuin in puin en gruis gevallen.