Geuzenliedboek 1940-1945

Bede voor Nederland.

Weer keert de lente en weer nadert Mei;
D'aarde gaat bloeien en bloemen nu dragen
't Zonnegoud stuift door den hemel. Maar wij,
Zwaar in den ban van herinnering geslagen,
Denken weer terug aan die voorjaarsche dagen,
Wreed eens gestoord door de krijgsrazernij.

Heer, zie ons volk ontsteld,

Een horde van barbaren

Kwam over 't land gevaren

En Neêrland leed geweld!

Plots, met verkrachting van rechten en wet
Stortte de stroom van de pantserverbanden,
Sterk door verraad van volkseigen sujet,
Donderend over de slapende landen.
Overmacht, burgerleed, steden die brandden,
Dwongen te staken 't gewapend verzet.

[p. 89]

 

Heer, die Uw trouwen telt,

 

Doe dezen storm bedaren,

 

Wil ons en d'onzen sparen

 

Nu Neêrland lijdt geweld!

 

 

 

d'Eer was gered, want Neêrlandsche grond

 

Dronk stroomen bloeds van de offerbereiden

 

En der gevall'nen nu zwijgende mond

 

Zal voor de volk'ren en komende tijden

 

Altoos doordringender blijven belijden:

 

‘Onrecht deed hij, die ons grondgebied schond!’

 

 

 

Heer, die het kwaad vergeldt,

 

Laat 't onrecht niet verjaren;

 

Wilt Gij ons Recht bewaren

 

Want Neêrland lijdt geweld!

 

 

 

Dra na den dag, dat gestrekt werd het zwaard,

 

- Toch nog te kort duurde 't uitzichtloos vechten -

 

Werd ons door leugenmond vleiend verklaart

 

Dat men niet breken zou d'aloude rechten,

 

Dat Neêrland vrij 't eigen lot kon beslechten.

 

(Spoedig bleek weer, wat een Duitsch woord was waard!)

 

 

 

God, uit Wien Waarheid welt,

 

Ziet, hoe door 't valsch verklaren

 

Der gladde leugenaren

 

Trouw Neêrland lijdt geweld!

 

 

 

Ziet nu, hoe Vrijheid en Recht hier vervlood.

 

Waarom de werkers hun land uitgestooten,

 

Waarom die roof van ons geld, goed en brood?

 

Waarom in kampen en kerkers gesloten

 

Schuldloos zooveel? Waarom jagen de schoten

 

Daaglijks de bloem van ons volk in den dood?

 

 

 

Heer, die de wetten stelt

 

Die onze wetten waren,

 

Gedenkt de martelaren.

 

Ach, Neêrland lijdt geweld!

 

 

 

Zwaar gaan de dagen en lang is de duur,

 

Dat wij gedrukt door het juk der vandalen,

 

Smachtende wachten het naderend uur,

 

Waarop het licht van de Vrijheid zal stralen,

 

Waarop het Recht als een Zon weer zal pralen.

 

Neêrland blijf sterk en houd brandend het Vuur!

[p. 90]

 

Ons hart, op U gesteld,

 

O Heer der legerscharen,

 

Verwacht Uw morgenklaren,

 

Nu Neêrland lijdt geweld!

 

Mei 1941.