Gedenkboekje ter gelegenheid van de opening van het Suriname stadion

[p. 25]

De jaren 1940-1950 van de Surinaamsche Voetbal Bond

Gedurende bovengenoemd tijdvak was ik aanvankelijk penningmeester en waarnemend voorzitter en kort daarna voorzitter. Bij de uitgifte van een gedenkboek mag een kort overzicht over deze zo belangrijke jaren niet ontbreken.

De oorlogsjaren waren slechte jaren voor de Bond. Alle jonge mannen waren opgeroepen voor hun dienstplicht en zo gebeurde het dat geen voetbalvereniging in staat was om een elftal op het veld te brengen (met uitzondering van MVV).

Het voetbalveld zelf werd langzamerhand verwaarloosd omdat er geen inkomsten waren. Het geringe publiek ging teleurgesteld weg, wanneer door onvoldoende opkomst der elftallen een wedstrijd niet kon doorgaan. De militairen gingen toen het veld gebruiken als oefenveld voor motorrijders. Geen wonder dat het binnen enkele weken in zeer slechte conditie verkeerde.

Samen met de heer M. Wijngaarde, die toen reeds als secretaris optrad en die eigenlijk de hoofdfiguur was in deze, werd besloten tot oprichting van de M(ilitaire) V(oetbal) O(rganisatie). Alle bataljons of compagnien die een elftal in het veld konden brengen, werden lid. De opvolgende Militaire Commandanten verleenden alle steun aan dit plan en zo kon, zo goed en zo kwaad als het ging, toch nog gevoetbald worden. Het bestuur van de MVO bestond op een officier na, geheel uit het SVB-bestuur.

Gedurende de oorlogsjaren was er slechts weinig contact met buitenlandse voetballers. In December 1940 kwam er een elftal uit Belem. Daarna was van belang het bezoek van een militair elftal aan Demerara. Dit bezoek was de eerste schrede tot verbetering van de verstandhouding met onze Engelse naburen, die zoals iedereen weet, gedurende vele jaren aan de zijde van de NGVB stonden.

[p. 26]

In 1944 en 1945 begonnen de burgerverenigingen langzamerhand wederom tekenen van leven te vertonen en naar ik meen in eind 1945 werd de MVO geliquideerd en begon de SVB wederom op eigen naam leiding te geven, aan de voetbalsport, maar moest vrijwel opnieuw beginnen met de opbouw van de burger verenigingen. De ene officier die qualitate qua in het bestuur van de MVO was, werd gaarne overgenomen door de verenigingen en het SVB bestuur. Nog hoort men zijn naam noemen: Luit. Pelkman.

Dit is wel zeer in het kort de geschiedenis van de oorlogsjaren van onze Bond, maar velen zijn de zorgen en hoofdbrekens van deze tijd reeds vergeten.

Direct na deze down-periode begon de opleving. De tocht naar Nederland in 1947, het overkomen van de trainer Du Bois, de vele ontmoetingen met buitenlandse verenigingen, de plannen voor een stadion, die begonnen met de aanleg van een oefenveld dank zij een groot crediet van de toenmalige Surinaamse Landsregering, deelname in het Caraibisch voetbaltournooi op Martinique onder leiding van Pelkman, aanleg van licht, dank zij een geldlening van de Landsregering die inmiddels is afbetaald, de overname van het erfpachtsrecht van het sportterrein op naam van de SVB zijn belangrijke voorbeelden. De financiëring van al deze activiteiten, vrijwel zonder kas, was een probleem op zich zelf zoals dit zich wel laat begrijpen.

In de laatste jaren is de SVB een krachtige organisatie geweest, vol leven en actie en het is de verdienste van het huidig bestuur dat het dit tempo heeft volgehouden en verhoogd. Het stadion, een sieraad voor onze gemeenschap, is het resultaat van zijn arbeid.

Moge de jeugd beseffen dat het Stadion daar staat om gebruikt te worden op sportieve en gepaste wijze, dat het er niet gaat om met ongeoorloofde middelen te winnen, maar om met inachtneming van de regels van het spel, op sportieve wijze en met frisse geest tot fraaie prestaties te komen, tot trots van ons vaderland.

Eerlijkheidshalve moet ik vermelden dat veel van wat de SVB heeft bereikt in de jaren 1940-1950 is te danken aan het onvermoeide en onbaatzuchtige werk van de bestuursleden J. Gouvernante en M. Wijngaarde die nog steeds op dezelfde wijze voortgaan, terwijl de namen van Wessels en Bos Verschuur niet vergeten mogen worden.

G.J.C. VAN DER SCHROEFF

oud-voorzitter SVB.