Klugtigen voorval

[p. 2]

Gezang.

Stemme van den Nagtegael.

IK stond lest in de Gendsche stad

met myne vrouw bezig met zingen

van de Fransche magt en Peruanschen schat,
en nog meer ander zeldsaem dingen;
ik zong ook van den koelen Mey,
hoe 't pluym-gediert thans maeken nesten;
waer op dat eene vrouwe zey:
zwygt, d'oude liedjens zyn de beste.

Ik zong ook van het oorlogs-vuer

het welk nu duert zoo vele jaeren,
en van de kragten der natuer,
ook hoe de liefde het al doet paeren;
ik zong ook van het mans-geslagt
hooge gebroekt en kort van veste;
die oude vrouw zong al haer magt:
zwygt, d'oude liedjens zyn de beste.

Dan zong ik hoe de meyskens gaen

met witte kouskens en roo klinken,
met 't hair in krullekens gedaen
om de jongmans tot hun te winken,
ik zong dat menig gulzigaerd
hem kwam in anders goed te mesten;
dat wyf zong weder onvervaerd:
zwygt, d'oude liedjens zyn de beste.

Dan zong ik een historie-lied

van geesten, moorden of van branden,
het gen' was verr' van hier geschied,
over de zee, in ander landen;
ik zong hoe elk zyn fauten bergt,
ik ook zoo als d'ander reste,
die oude vrouw zey weêr getergt:
zwygt, d'oude liedjens zyn de beste. Eynde.

J. SADONES.