Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens

Bevalligh en leersaem liedt vanden wijn mis-presen.

(Voys) Als vooren.

1.
IN de eeuw der gulde tijden,
Eer dien grooten overvloet,
Der diluvij, had doen lijden,
Alle vlees der sonden boet,
Eer de schoonheydt oock der vrauwen,
Sond' en ruysen hadt gebrauwen,
was den wijn dan onbekent,
En de menschen ongewent.

[p. 11]

 

2.      Men sagh dan de menschen leven,

 

Meer als neghen hondert jaer,

 

Men sagh d' aerd' de menschen geven,

 

Jeughd en vreughden allegaer,

 

Onder 't loof der groene boomen,

 

En by klaere water-stroomen

 

Ider woond in pays en vree:

 

want 'er nievers was een stee.

 

 

 

3.      Silver ende gaude Mijnen

 

wistmen dan te vinden niet,

 

Diamanten, en robbijnen,

 

Inde Zee men liggen liet,

 

Nochtans 't waeren gulde tijden,

 

Als men stelde het goudt besyden,

 

Ieder een die was dan rijck,

 

Ende leefde vroyelijck.

 

 

 

4.      Herders, ende Herderinnen,

 

In het groene jeughdigh gras,

 

Pleeghden suyver liefd en minnen,

 

Ider een vol vreughden was,

 

En met lusten liekens songen,

 

En sy dansten, en sy sprongen,

 

Op de moesel, ofte fluyt,

 

In een puur onnooselheydt.

 

 

 

5.      Gulden eeuw die is verdwenen,

 

d' Yser eeuw die quam dan aen,

 

Als de menschen zijn verschenen,

 

Het goudt, ende Bacchi traen,

 

Alle soort van groote sonden,

 

Heeft den wijn en 't geldt gevonden,

 

Niet dat wijn en 't geldt zijn quaedt,

 

Maer 't misbruyck en overdaedt,