Doe bleefs in mich
(1982)–Felix Rutten–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 41]
| |
De welt is wie ei groot theater...De welt is wie ei groot theater.
Dao trèkke doezend luuj veurbie
Mit vööl gedouns en vööl gesjnater:
Ein bòntje rie.
Ze kòmmen op en gaon weir wieër;
En, eederein op zien maneir,
Sjpeelt dao zien rol, den eine blieër,
Den angre zònger groot plezeir.
Pés* 't aovend wurd, en nach en duuster
De lamp oetbleus. Dan wurd et sjtil.
Dan is me veur zich zelf, en 'ch loester
Nao waat ich wil:
Nao sjtömme die vergète sjleipe,
Die 'ch 's daags, bie al 't lawèit, neit mis,
Die zèngen oet Verledens deipte
Van waat verlaoren is.
Ich zeen van wieds gruin heuvele wènke;
Ein blaauw revier, en blui van buim...
Ich mòt aan 't Landj van Limburg dènke,
En dènk en druim...
Pès alles sjatte* veur mien ouge,
En nevel wurd, en duusternis.
En gong mie Landj mich al verlaore,
Ich weit dat 't in mich bluiend is.
|
|