Eerste verzen

[p. 135]

October.

Nu zijn de velden dor en oud geworden,
Zijn moegedragen stil ter rust gegaan,
De boomen, die in grauwen mist verdorden,
Bepeinzen droef des levens valschen waan.

De Herfst - de Noorman met zijn wilde horden -
Viel 't woud, nu weerloos, onbarmhartig aan;
En wijl de stormen langs de stammen snorden
Stoven reeds de eerste geelverbleekte blaên....

In donkren nacht vervloeit het avondpaars;
De neevlen stijgen langs den vochten trans;
De hemel was aan sterren nooit zoo schaarsch.

Rood gloeit een ruit van ver met flikkerglans....
Voor 't Lieve-Vrouwke brandt gewijde kaars,
Bij 't samen-bidden van den rozenkrans.