Eerste verzen

[p. 5]

Voor mijne Moeder

[p. 7]

[p. 9]

Jaargetijden.
I Winter.

[p. 11]

Novemberavond.

Door de'avond davert zwaar 't geslagen brons
Der klokken, luidend uitvaart over dooden:
De kille stilte huivert rondom ons,
Die luistrend staren op verdorde zoden.

En aldoor dalen op het domm'lend dons
Der donkre weide blâren - gele en roode -
Die even bevend ritslen door 't gegons
Dier klokken, jammerklagend om wie vloden!

En treurgedenken heft met mat geklag
Om meelij smeekende oogen, tranenloom -
Of vrederust de klacht niet stillen zal?

En zwijgend zwijmt de bleeke schemerdag,
En aldoor daalt in donkren avonddoom
Nauw ritslend dorre doode bladerval....