Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

1687. 29. December.

166. WIerdt ick soetelijck in-getrocken in mijn inwendigh, ende ontfonck op eenen subiet een straeltien van jet Goddelijckx, ende ick kreegh eenige kennisse vande liefde, die Godt heeft doen aen-nemen de menschelijcke natuer: dese liefde scheen my te laeten proeven eenen hemelschen smaeck, ende ick sagh met mijn inwendigh gesicht jet dat soo glorieus was, dat het verstant daer van niet en can begrypen: noch ten was niet beldelijck,

[p. 169]

maer my docht dat het was als eenen voor-smaeck vande toe-comende saligheydt, dit en duerde maer ontrent den tijdt van eenen Ave Maria.

167. Soo dit verdwenen was, sprack ick tot den Heere met soete traenen, segghende: wie sal het verstaen, oft wat verstant can het begrypen: niemant! ô mijnen Jesus, als voor soo veel ghy dat door uwe goetheydt gelieft te laeten begrypen en te verstaen, ende de Goddelijcke liefde bleef dien dagh soetelijck in my wercken, ende ontstack mijne begeerte om meer te lijden, tot een weder liefde, ende tot danckbaerheydt dat Godt voor my was mensch geworden. Ick had inwendigh als een vaste sekerheydt, dat Godt my dese gratie gedaen had om dat ick de cranckheyt van een ander trachte te verbeteren.