Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

[p. 75]

Het tweede Tractaet.
Behelsende Een goet Deel van de gratien ende besondere voor-cominghen, de welcke sy vanden Beminden heeft ontfanghen.

[p. 77]

Het tweede tractaet.

Hoe dat de Goddelijcke handt niet vercort en is in het uyt-storten van sijne overvloedige gratien aen de sielen die hun trachten door een gheduerigh ende nauw waernemen huns selfs bereet te maecken, om de selve te ontfangen, maer dat hy sijne oneyndelijcke goetheydt noch gheduerigh is uyt-stortende oock in dese onse tijden, blijckt uyt dese naer-volgende gratien, gedaen aen onse beminde Mede-suster.
S^r. Anna van Schrieck

1. ALs ick eenighen tijdt Beggeyntie geweest hadde, ontfonck ick eenige minnelijcke caressen van mijnen Beminden, die my seer vriendelijck bejegende. Dit geschiede rechts naer het ontfanghen vande heylighe Communie, waer

[p. 78]

door mijn hert scheen te branden van liefde. Ick twyffele oft dit niet d'eerste besondere gratie en is geweest die den Beminden my heeft gedaen.

2. Eens wesende op eenen tijdt in't ghebedt, als wanneer ick noch oeffende de Meditatie: soo scheen dat Godt hem verthoonden aen my, in eene groote magnificentie, sittende in eene groote saele, oft salet op eenen hooghen verheven Throon. Als wanneer het scheen hy opende sijn gebenedijde Syde, ende ick sagh dat daer menighte van sielen in vloeyden, ende daer in consumeerde: ick wenschten oock alsoo geconsumeert ende teenemael in hem te niet te worden. Maer den Beminden thoonden my, dat daer noch was tusschen hem en my eenen wech die beplant was met vele distelen ende doornen, ende dat ick dien moest passeren eer ick tot die voorseyde vereeninge soude comen. Dese distelen ende doornen sijn geweest vele ende swaere Cruyssen die daer naer gevolght zijn.

3. Als ick eenige jaeren geestelijck hadde gheweest, noch oeffende het gebedt van aspiratie, wiert ick inwendigh dickwils seer ontsteken door eene soo geweldige liefde, al was't oock onder het lesen van mijne Ghetijden, dat ick de selve niet en cost voort-lesen, soo dat ick somtijts mijnen boeck moest laeten vallen. Ende het geweldt der Goddelijcke liefde was somwylen soo groot, dat ick my qualijck conde tegen-houden oft soude inde Kerk luyde geroepen hebben; liefde, liefde, 't welck my eens

[p. 79]

ghebeurt is, dat ick inde Kerk luyde riep! O liefde, liefde.

4. Den Heere verthoonden hem oock eens aen my staende gebonden aen de Calomme, gelijck hy hem aen de heylige Theresia verthoont heeft, waer door ick inwendigh seer wiert ontsteken met een groote begeerte tot lijden, al waer't alleen de tormenten van de geheele werelt, ende ick wiert over-goten met een gewelt van soete traenen. En dit visioen scheen my soo waerachtigh te zijn, dat ick seyde teghen mijnen geestelijcken Directeur; dat ick wel soude connen bedroghen worden in het gene dat ick met mijne lichaemelijcke oogen sagh, maer dat my docht hier in geen bedrogh en was om de inwendige ghesteltenisse die ick in my behiel.

5. Soo ick eens uyt de Kerck quam van d'Eerweerdighe Paters Minder-broeders, was ick in het ghebedt seer ontsteken gheweest met eenen extraordinairen iver tot het martelie, ende stercke liefde tot Godt: soo dat ick als droncken zijnde van liefde, over straeten gonck buyten alle opsicht der menschen, al oft ick naer het martelie had gegaen, dat ick alsdoen met liefde soude omhelst hebben. Ende my docht, waer het saecken dat het verdeelt waer in vele persoonen, dat de goetheydt Godts my alleen liet smaecken, dat sy Godt wel anders souden dienen, ende gheen lijden hun te swaer en soude vallen: hoe wel my docht dat ick het martelie met allen d'instrumenten ende pyn-banck voor my sagh,

[p. 80]

daer ick met alle vlytigheydt naer toe ginck; want my docht ick daer niet tyts ghenoech en soude gheweest hebben, van welcken onghemeynen drift van snelligheyt inden ganck mijne Mede-susters my ontmoetende, hun daer over verwonderden, ende my daer over aenspraecken. Waer op ick hun antwoorde sulckx te gheschieden sonder mijne wete.