Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck
(1698)–Johanna-Maria Michielssens, Anna Rossoms– Auteursrechtvrij
[pagina 43]
| |
Haere groote affectie tot het lijden: ende geheele resignatie inden alder-behaegelijcksten wille Godts-33. Door het vermeerderen van haere pijnen, vermeerderden oock haere verduldigheyt ende patientie. Want sy achte haer selven gheluckigh jet te moghen lijden voor haeren Beminden. Ende om dat sy kenden met wat eene liefde dat den Beminden voor haer en voor alle menschen gheleden heeft; wenschten sy hem door het lijden eenighsins naer te volghen: want sy dickwils seyde, dat den Beminden aen eene siele geen meerder goet en kan gheven, naest de heylige Communie, als het lijden. Want waer't dat-men kenden het gheluck datter in't lijden besloten is: wy ons selven souden onweerdigh achten, oock het alder-minste voor den Heere te lijden. Welcke kennisse haer alle lijden met liefde dede omhelsen ende cleyn achten. 34. Als daer jmant eenighe compassie thoonden met haer te hebben, ende seyden: dat het een Cruysken was daer den Beminden haer quam mede besoecken. Seyde, sy geen Cruys en hadde, maer het | |
[pagina 44]
| |
selve aen-nam en extimeerde voor een costelijck juweel daer den Beminden haer quam mede vereeren: ende dat sy het selve om geen goet vande werelt en soude willen quyt zijn. Want hoe seer sy somtijdts door pijnen over-vallen wiert, en hoorde-men haer schier noyt van de selve klaeghen, maer leed alles seer verduldighlijck met een bly gelaet: soo dat sy als eenen spiegel van patientie was. Ende als somtijdts, door de groote pijnen de natuer wat krochte, hadde sy onrust over 't selve, om de stercke voor-nemens oft beloften die sy ghedaen hadde van haer natuer geen voldoeninge toe te laeten. 35. Beneffens de verduldigheydt: heeft sy oock op het volmaeckste trachten te beoeffenen de deught van resignatie. Want al was't dat de natuer somtijts als eenen schroom hadde van de pijnen, ende de lanckduerigheydt vande sieckte, ende vreesde dat de gene die naer dienden eenigh verdriet in het selve soude comen te kryghen: (want, oft door het op-stoken des vyants, ofte wel door een besonder toe-laeten vanden Heer, zijnder differente persoonen geweest, oock die thoonden haere goede vrienden te zijn, de welcke deden de gene die haer dienden, achter-dencken ende vreese hebben dat haere sieckte ofte quale behaelijck was, 'tgene als sy quam te hooren aen haer selven teenemael over met een volle resignatie, inde bestieringhe vanden Beminden; met een vast betrouwen dat hy voor hier soude | |
[pagina 45]
| |
sorgen, gelijck hy oock gedaen heeft. Want naer dat sy het selve eenighsins ondersocht hadden tot gherustigheydt; ende contrarie gehoort hebbende, hebben haer tot het eynde van haer leven by gestaen, ende naer voorder op-spraeck niet ghevraeght. 36. Het scheen dat den vyandt gheduerigh wat nieuws voort-brocht, om haer door op-spraeck te doen lijden: want het was als ongelooffelijck datter onder sulck een vlytigh ende aengenaem wesen als sy hadde, ende tot het leste toe behouden heeft, sulcken quaelen souden konnen verborghen zijn. Dan als het somtijdts gebeurden met occasie datter jmant haere quaele quam te sien, costen hun over het selve niet genoech verwonderen: want haeren slincken arm wiert door het accident soo dick, dat het als eenen grouwel was om aen te sien, soo dat sy den selven in het minste niet en cost gebruycken. Den rugghe wierdt oock door het geweldigh trecken vande senuën, met putten in-getrocken, ende in het lichaem quamen vele knobbelen, ghelijck klieren, soo dat het heel lichaem vol pijnen was. Wiert boven dien oock somtijdts over-vallen met het colijck gravelleus, ende pijnen vanden steen, 't welck in soo een miserabel lichaem te pijnelijcker was: 'tghene sy alles seer geeren leed, ende seyde dickwils: waer't den behaeghelijcksten wille van Godt, sy die geeren soude gheleden hebben tot den dagh des oordeels, tot voldoeninghe van haere sonden, ende tot | |
[pagina 46]
| |
bekeeringhe der sondaeren. Soo dat sy niet anders en wenschsten als dat den wille Godts op het volmaeckste in haer mocht volbrocht worden. 37. Den vyant en heeft oock niet konnen lijden de liefde die daer was tusschen haer ende de gene die haer dienden: maer heeft door verscheyde occasien de selve soecken te breken; somtijdts eenigh gherucht veroorsaeckende, het welck de siecke door haere sieckte seer lastigh viel, meynende sulckx te gheschieden door oorsaecke ende wete van haere Mede-susters, het gene cleyne consideratie soude gheweest hebben, kennende haere groote dibiliteyt: maer naer-der-handt hoorende dat sy van het selve niet en wisten, noch daer de minste occasie toe ghegeven en hadden, hebben merckelijck gekent dat het door den vyant gheschiet is: die haer oock somtijdts eenige woorden heeft doen hooren, inde welcke sy groot gevoelen hadde, meynende die van haere Mede-susters gesproken wierden; en als sy hun daer van sprack, hoorden sy daer van niet en wisten, ende sulckx noyt geseyt oft ghepeyst en hadde: dan den vyant en heeft door alle sijn listen ende laghen, de liefde tusschen hun niet konnen verminderen. |
|