Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck
(1698)–Johanna-Maria Michielssens, Anna Rossoms– AuteursrechtvrijHaeren jver tot de penitentie, benauwtheden, ende iver om andere tot Godt te brenghen.10. SY hadde oock groote ghenegentheydt tot uytwendighe penitentie, ende versterven haerder sinnen. Soo dat sy consent ghevraeght hebbende van haeren Biecht-vaerder om eenige cleyne penitentien; daer onder rekende voor cleyne penitentien, het draegen van hairen cleet, siserande, ysere keten om haer lichaem, disciplinen, de welcke sy somtyts een half ure en dry quartier-urs lanck ghebruyckten, herdt slaepen, ende soo voorts; dragende oock langen tydt eenen gecruysten Christus met seer scherpe naeghelen op haere bloot borst, waer door sy eene seer groote pyne veeltyts heeft geleden, ende welcke verstervinghe sy daer naer heeft moeten achter-laeten om haere indispositie. 11. Verstierf later oock seer in het eten en drinc- | |
[pagina 29]
| |
ken: soo datse om de voldoeninghe vanden smaeck te benemen inde speyse dickwils ghebruyckte alsem, asschen, sant, ende andere dierghelijcke, daer sy heeft haer langhe jaeren allen noenen ivers particulierelijck in verstorven, tot danckbaerheydt dat den Heere haer gheroepen hadt tot eenen gheestelijcken staet. Ginck oock dickwils met steentiens, ende eerten in haere schoenen, waer door sy haer selven inden ganck groote pijnen veroorsaeckten. Sy versierde dickwils nieuwe vonden van penitentie, om daer door haer lichaem meerder pijnen aen te doen ter liefde van haeren Beminden. 12. Soo sy eenighe jaeren Beggyntie hadt gheweest, sont den Heere haer over een groote benouwtheydt van conscientie en swaere scrupulen, die eenighe jaeren gheduert hebben; soo dat haer dochte allen het ghene datse dede sonden was, soo dat sy dickwils heele daeghen qualijck en dorst spreecken, vreemde sonden te doen in allen het ghene datse seyde. T' ghene seer moeyelijck viel aen eenighe die met haer woonde, en om het welck sy somtydts eenighe moeyelijckheydt leed. 13. Haere inwendighe benouwtheden waeren dickwils soo groot, dat sy vreesden teghen dat den avont aen-quam, om dat sy moest slaepen gaen. Ende was sy met de ghemeynte inde Kerck, sy liet haer voor-staen dat een ider van hun souden saligh zijn, en sy alleen verdoemt. Was dickwils vele | |
[pagina 30]
| |
uren inde Kercke, eer sy dorst tot de heylige Communie gaen, tot dat haere gheestelijcke moeder haer inde ghehoorsaemheydt dede voort-gaen, aen wie sy seer openhartigh was, oock raeckende haere scrupulen. Het hadde andersins wel noodigh gheweest, sy den heelen dagh door den Biechtvaeder by haer ghehadt hadde: want sy heeft ons dickwils bekent, dat sy grooten troost en behulp in die, en ander occasien van haere gheestelijcke moeder ghehadt heeft; aen wie vanden anderen kant oock haeren gheestelijcken Directeur seyden; dat sy wel gheluckigh was sulck een persoone by haer te hebben, ende dat sy de selver wel mochten extimeren, want dat sy een costelijcke peirle in haer huys hadde. 14. Naer eenighen tijdt, heeft den Heere haer van dese benouwtheden ende scrupulen verlost; haere hope ende berouwen op de bermhertigheyt Godts versterckt, ende haer begaeft met vele bovennatuerelijcke gratien, ende inwendighe kennissen; waer door sy bequaem gheweest is, om differente persoonen t'onderrichten in het gheestelijck leven, ende inden wegh tot de volmaecktheydt. Want sy hadde sulck een vaste hope ende betrouwen op de bermhertigheydt Godts, ende de verdiensten Christi; dat sy een jeghelijck tot het selve trachten te verwecken, door d'inwendighe kennissen die sy vanden Beminden ontfanghen hadde, hoe dat hy hem als beklaeghden, datter soo weynighe sondaers zijn, die | |
[pagina 31]
| |
hun soecken deelachtigh te maecken van sijn bitter lijden. Soo dat sy dickwils op-offerden het dierbaer Bloet Christi, seggende meteene teere liefde: mijnen Heere Jesus, suyvert toch mijn besmeurde siel in u heyligh precieus dierbaer Bloedt, van al het gene aen uwe Goddelijcke ooghen in my mishaeght. Ende offerden het selve oock dickwils op tot bekeeringhe der sondaeren, ende tot laeffenisse vande sielen in't Vaghevier. |
|