De zingende kraamer of Vermaakelyke Krispyn

[p. 5]

Op het Boertig Rymen van Jacobus Rosseau.

'k LOof Rosseau, die is op Pindus top geboore
Door Thalia gevoed, want hy die steets laat hoore,
Al Dond'rend zyne naam, door Famaas schel Trompet,
Een yder staat vast door zyn boertery verzet.
Ja zelfs op Parnasberg, daar Febus zyn gezinden,
Zaam bezig zyn, voor hem, een Lauwer krans te binden;
Mits hy het waardig is, voor al zyn Snaakery.
Leef lang ô Jongeling! op dat uw Poeëzy,
En naam bravaere mag, op duyzende van tongen,
Ja dat u Lof weergalmt, en daaglyks word gezonge,
Verzeld met zoet gelag, en Juygend hand geklap,
Hoe meld ik uwe Naam, myn pen is veel te slap

[p. 6]

 

Myn Bryn al veel te flaauw, u Naam zyn eys te geeven,

 

Ik zie een Pook, en een van Rusting weer herleeven,

 

In d'overaardigheyd, want die dees Kraamer leest,

 

Moet roepe neffens my, ô! welk een snaakze geest,

 

Die 't Y weer galme doet, door 't klinke van zyn Snaaren,

 

De zuyvere Zee God, kweeld, en duykeld op de Baaren,

 

En steekt al lachende zyn hooft ten Golven uyt;

 

Zelfs Triton, slaat de maat, en bost het zoet geluyt

 

Van uwe Zange na, op zyne waater hooren,

 

Dus streeld gy, en verrukt, al om, elks geest en Ooren.

 

 

 

C. ROSSEAU.