De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie
(1654)–Jacob Rosant–
AuteursrechtvrijWys: Hoe legh ik hier in dees ellende.KOm luystert nae de leste woorden,
Die Godt aen 't Kruys gesprooken heeft,
'k Wouw dat men die met aendagt hoorden,
En overdoght soo langh men leeft;
Soo men die neerstigh wil aenmerken,
Sy sullen onse Siel versterken.
| |
[pagina 386]
| |
2. Hy stondt met uytgerekten armen
Aen 't Kruys geheght, van menschen quaedt,
En deeser wil hy nogh ontfarmen,
En bidt sijn Vader om genaed',
O Vader, wilt het haer vergeeven,
Sy weeten niet 't geen werdt bedreeven.
3. d' Een Moorder gaet sigh tot hem keere,
En seydt tot hem ootmoedelijk,
Wilt mijn gedaghtigh sijn, o Heere,
Als gy sult koomen in uw' Rijk.
In 't Paradijs, seydt hy tot deesen,
Sult gy nogh heeden met mijn weesen.
4. Sijn Moeder vol met groote rouwe,
Met Sint Jan, dien hy had bemindt,
Die stonden by het Kruys: o Vrouwe,
Seydt hy tot haer, aensiet uw' kindt!
Tot Sint Jan seydt hy, siet uw' Moeder!
En dus wordt Sint Jan haer behoeder.
5. Sijn droefheydt ende pijn verheffen,
Terwijl hy geene troost geniet,
Soo dat sy 't hart en Siele treffen,
Daerom sijn mensheydt voelt verdriet,
En seydt met droefheydt uytermaten,
Godt, waerom hebt gy mijn verlaten?
6. Als hy nu alles had geleeden,
Voor aller onser menschen schuldt,
De grootste pijn, en schandlikheeden,
Met wonderlijke groot verdult,
Had groote droogheydt in sijn borste,
Dus seyde hy nogh, ik heb dorste.
7. Terstondt soo is hem Eek geschonken,
Met gal, en ysoop, van 't geboeft:
Dogh hy en heeft het niet gedronken,
Maer heeft alleenelijk geproeft.
Het is vervuldt, seydt hy, te weeten,
Sijn lijden al, na de Propheeten.
| |
[pagina 387]
| |
8. O Heemels Vader, ik beveele
In uwe handen mijnen geest,
Riep hy weerom met luyder keele,
Dit is sijn leste woordt geweest;
En heeft alsoo sijn geest gegeeven,
Om ons te brengen tot het Leeven.
9. O woorden vol van dieper sinnen,
Ogh, die die eens te deegh verstondt,
Die souw den Heere beeter minnen,
En beeter waghten van de sondt:
Daerom laet ons die naerstigh traghten,
Te printen vast in ons gedaghten.
|
|