De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie
(1654)–Jacob Rosant–
AuteursrechtvrijWys: Van liefde komt groot lijden.WIe komt hier dus aentreeden,
Met eenen Kruysse groot,
Op sijn bebloede leeden,
En wordt geleydt ter doodt?
Wat heeft togh deese mensch gedaen,
Dat hy dees schand'lijkheeden
En pijne moet aengaen?
2. Lief Kindt wat meught gy vragen,
En kendt gy Jesum niet,
Die dus sijn Kruys komt dragen?
't Is Jesus die gy siet.
De Jooden uyt een boosen haet,
't Is wel om te beklaghen,
Die doen hem aen dit quaet.
3. Sy hebben hem beloogen,
In haer Godloosen raedt,
En hier en daer getoogen,
Geleevert aen Pilaet,
| |
[pagina 381]
| |
Die kond in hem geen schuldt verstaen
Dus hy begon' te poogen
Hem los te laten gaen.
4. Want daer s' hem meed' beklaeghden,
Dat leek nae geene reên,
Met looghens s' hem bedraeghden:
Pilaet nam hem alleen,
Seght mijn of gy een Koningh bent
Der Jooden, hy hem vraeghden,
Maekt u by mijn bekent.
5. Gy seght, en 't is waeraghtigh,
Wie heeft het u geseydt,
Ik ben een Koningh maghtigh,
Maer niet nae 's weereltsheydt;
Soo mijn Rijk van de weerelt was,
Mijn dienaers souden kraghtigh
Hier voor mijn veghten ras.
6. Pilatus deed' hem leyden
Tot den Koningh Herood',
Die hoopten met verbeyden
Te sien yet wonders groot:
Maer Iesus sweegh, dat was hem leedt,
Daer om doet hy bereyden
Voor hem een witte kleedt.
7. Daer meed' liet hy hem decken,
En maken soo versmaet,
En spijtigh met hem gecken,
En soo weer nae Pilaet,
Als eenen Sot of malle Man,
Versmadelijken trecken,
Die sprak het volk weer an:
8. Souw' ik uw Koningh hangen,
Seydt hy, dat waer mijn leedt,
Ik heb nogh een gevangen,
Een Moordenaer seer wreedt,
Nu geef ik u van twee de keur.
| |
[pagina 382]
| |
Sy riepen, laet dien gangen,
En kruyst togh dees daer veur.
9. Daer om gaf hy beveelen,
Dat men hem geess'len souw,
Sy haelden strax den heelen
Troep der Soldaten rouw,
Die bonden hem aen een pylaer,
Met koorden en met seelen,
Wat wreedtheydt saghmen daer!
10. Sy toonden haer soo felle,
Sy gaven slagh op slagh,
Soo dat men niet kon telle,
O grouwelijk gewagh!
Sijn bloedt liep neer al over d' Aerdt,
Sy scheurden al sijn velle,
Daer wierdt niet heel gespaerdt.
11. Sy wierden niet te vreeden,
Sy wierden niet gestilt,
Al wierden al sijn leeden
Van 't geesselen gevilt,
Een Purper Mantel hangen sy
Hem om, met schimpigheeden,
O wreede tyranny!
12. Dus setten s'hem ten toone,
En drukten op sijn hooft
Een scharpe doorne Kroone,
Die 't altemael door-klooft,
Sy gaven hem nogh in sijn handt
Een riet, en aen sijn koone
Sy sloegen tot meer schandt.
13. Sy spouwden haer verrotte
Kladden aen sijne mondt,
En spoogen dat vol snotte,
En seyden sonder grondt,
Der Joden Koningh weest gegroet,
Dus houden sy de spotte
| |
[pagina 383]
| |
Met dit onnosel bloedt.
14. Dus deerlijk en elendigh,
Gegeesselt en gekroont,
Heeft hem Pilaet behendigh
Het Joodtsche volk getoont;
Hem vry te maken was sijn wensch,
Sy riepen even schendigh,
Kruyst, Kruyst togh deesen mensch.
15. Sy riepen en sy kreeten
Met grouwelijke stem,
Hy moet aen 't Kruys gesmeeten,
Kruyst, Kruyst, Kruyst hem, Kruyst hem,
Want hy heeft togh de doodt verdient,
Wy sullen 't u verwijten
By Cesar, blijft sijn vriendt.
16. Pilaet begost te vreesen,
Den Keyser moght sijn gram:
Daer om heeft hy verweesen
Ter doodt 't onnosel lam,
Te Kruyssen op den Bergh Golgoot,
Dien hy selfs had gepreesen,
Onschuldigh tot der doot.
17. Smart heeft ons hart omvangen
En tranen menighfout
Die loopen langhs ons wangen,
Ogh, sult gy aen het hout,
Dat gy op uwe schouders draeght,
Als Moorder moeten hangen,
Soo sijt gy weerdt beklaeght!
18. Ogh, wasser nu togh eenen
Die u verpoosen wouw,
En sijne schouders leenen,
Uw Kruys wat dragen souw;
Want gy sijt veel te seer vermat:
Kom Simon van Cyreenen,
Neemt 't Kruys, en draeght gy dat.
| |
[pagina 384]
| |
19. Wilt mijn togh niet beklagen,
Maer om u selven schreyt,
Vermits de sware plagen
Die u nogh sijn bereydt:
Soo men dus doet in 't groene houdt,
Wat is 'er nogh te wagen,
Als 't sal sijn dor en oudt.
20. Ogh, souden wy niet schreyen,
In sulken grooten noot,
Wy sullen u geleyen,
Tot aen den bergh Golgoot,
Met harten droefheydt ende pijn,
Wy sullen daer verbeyen
Tot dat 't gedaen sal sijn.
|
|