De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie

Vrydagh na de V. Sondagh in de Vasten.

176. De Phariseen raetslagen om Jesum te vangen.

Wys: Ik die altijdt in brandt moet.

⁺
DE Priesters en de Phariseën
Hebben eenen raedt vergaert,
Sy seyden, laet men hem met vreën,
Hy veel wonder-teekens baert;

+ Joan. 11.

[p. 289]

 

Sy sullen al in hem gelooven:

 

't Roomsche Leger koomen sal,

 

En ons van onse plaets berooven,

 

't Joodts geslaght vernielen al.

 

2. Maer een van die vergadert ware,

 

Caiphas was sijnen naem,

 

Was Opper-priester van dat jare,

 

Seyde tot haer altesaem,

 

Gy weet niet, of g'hebt geen gedaghte,

 

Beeter ist dat een man sterf

 

Voor 't heele volk, en het geslaghte,

 

Dan dat 't heel geslaght bederf.

 

3. Hy dit niet uyt sijn selven leerde:

 

Maer hy Opper-priester was

 

Diens jaers, daer om by propheteerde,

 

Jesus soude sterven ras,

 

Voor 't volk; maer dit volk niet alleene,

 

Maer dat hy Goods kinderen,

 

Die sijn verstroyt, weerom by eene

 

T'samen souw vergaderen.

 

4. Van dien dagh sochten 's hem te dooden.

 

Iesus wandelden voort aen

 

Niet openbaer by deese Jooden,

 

Maer hy t' Ephrem is gegaen,

 

Welk is een Stadt ontrent de wouwden,

 

Daer hy met sijn Jongeren,

 

Hem eene wijltijts heeft onthouden,

 

Paeschen was vast nakenden.

 

5. De Joden al an 't reysen waren,

 

Van 't Landt nae Jerusalem,

 

Om haer daer na de Wet te klaren,

 

En sy-lieden sochten hem:

 

Sy in den Tempel t'samen spraken,

 

Waerom of hy niet ter Feest

 

Gekoomen is? of wat oorsake

 

Hem gegeeven is geweest?

[p. 290]

 

6. De Priesters hadden doen verkonden

 

Een gebodt, dat alle-man,

 

Die welk hem kenden, ende vonden,

 

Hem aen haer most brengen an,

 

Op dat sy hem dan moghten vangen.

 

Felle Joden, 't is niet noodt,

 

Hy komt tot u met groot verlangen,

 

Om van u te sijn gedoodt.