De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie
(1654)–Jacob Rosant–
Auteursrechtvrij
Wys:
| |
[pagina 285]
| |
In sijn Wijngaert t'werken gesonden.
Hy gingh te derde uer uit wederom,
Ander hy op de Merkt leegh heeft gevonden,
Hy seyt tot haer, in mijn Wijngaert ook kom,
En ik u-lieden al,
Dat recht is, geeven sal,
En dit bedingh sy namen al aen,
En sijn na den Wijngaert soo heenen gegaen.
2. Ter seste, en ter neegend' uer,
Hy weeder met haest na de Merkt heenen gingh,
En maekte nogh al sulke huer,
Gelijk met de eerste op 't selfde bedingh.
Als 't was ontrent d'ellifde uere,
Is hy weerom na de Merkt toe gegaen,
Om nogh meer knechts in sijn Wijngaert te huere,
Ende hy vindt daer nogh andere staen.
Wat staet gy op de Merkt
So langh, en niet en werkt?
Niemant ons huert, sy geeven bescheyt,
Gaet ook in mijn Wijngaert, hy tot haer-lie seyt.
3. Als 't was geworden avont laet,
Aen d'huys-gesins meester den Heere beveelt,
Nu de werkluyden roepen gaet,
En haer al-te-mael hare loone uytdeelt,
Van d'lest tot de eerst te betalen.
Die ontrent d'elfde uer hadden gewroght,
Hebben den pennink tot loon koomen halen,
Die haer ook yder heel worde gebroght;
En daer na quamen aen,
Om hare loon 't ontfaen,
D'eerste, en dees die maekten haer wijs,
Wat meer te ontfaen, maer sy kreegen een prijs.
4. Daerom so murmureerden sy,
En seyden tot d'Huys-heer, dees maer eene uer
Gearbeyt hebben, ende wy
De hetten des daegs, en belasten seer suer,
| |
[pagina 286]
| |
Hebben gedragen, die gesellen
Maekt gy als ons luyden al even rijk,
En haer den sellifden penningh laet tellen.
d'Heer seyd', ik doe u-lie geen ongelijk,
Was 't om een Penningh niet
Dat ik u werken liet?
Gaet dan vry heen, en neemt uwe deel,
Ik wil deesen lesten ook geeven soo veel.
5. Of ik mijn wil niet doen en magh?
Hebt gy een quaedt ooge om dat ik ben goet?
Alsoo ook in den Jonghsten dagh,
De leste sijn d'eerst, en d'eerst leste sijn moet;
Want geroepen sijnder seer veele,
Maer d'uytverkooren sijn kleyn van getal.
Geeft ons, o Heere, u selven ten deele,
En wy hier meede te vreede sijn al;
Want gy dien penningh sijt
Die eeuwelijk verblijt,
Laet ons met vreught dan arbeyden gaen
Hier in uwe Wijngaert, om loon te ontfaen.
|
|