De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie

Donderdagh na de I. Sondagh in de Vasten.

118. Jesus verlost een Cananesche Dochter van den Duyvel.

Wys:
Moet ik dus treuren.
O eeuwigh leeven.

⁺
Jesus en konde
Niet schuylen als hy wouw,
Daet'lijk hem vonde
Een Cananeesche Vrouw,
Sy volghd' hem ras,
Doe s' van hem heeft geweeten,
Haer Doghter was
Van een Duyvel beseeten.
2. Sy quam aen kermen,
O Jesu, Davids Soon,
Wilt mijns ontfermen,
Riep sy met droeven toon,
Van Satan wert
Mijn Doghter jammerlijken,
Met groote smert,
Gequelt, och! doet hem wijken.

+ Matth. 15. Mar. 7.

[p. 195]

 

3. Jesus sweegh stille;

 

Sijn Jongers seyden, Heer,

 

Doet haren wille,

 

Sy roept ons na soo seer.

 

Ik kom alleen

 

Om de verloore Schapen

 

Weerom by een,

 

Van Israël, te rapen.

 

4. Sy viel ter neere,

 

En badt hem overluyt,

 

En seyd', o Heere,

 

Wilt Satan jagen uyt,

 

O Heer, helpt mijn.

 

Maer Jesus geeft antwoorde,

 

Versadight sijn

 

De Kinders eerst behoorde.

 

5. 't Is niet bequamlijk

 

Te neemen 't Kinders broodt,

 

Dat onbetaemlijk

 

Te geven d'honden snoodt.

 

Ja togh, o Heer!

 

Maer d'honden van de kruymen

 

Eeten wel meer,

 

Welk Kinderen versuymen.

 

6. Hy seydt, o Vrouwe,

 

Uw groot geloof men sien;

 

Na uw' betrouwe

 

Soo laet dan u geschien:

 

Gaet, want uw Kindt

 

Van Satan vry sal weesen.

 

Sy gaet, en vindt

 

Haer Doghter heel geneesen.

 

7. Die selve stonde,

 

Dat Jesus tot haer sprak,

 

Wierdt 't Kindt gesonde,

 

Den Duyvel vluchte strak.

[p. 196]

 

Op 't bedt sy lagh

 

Als d'Moêr in Huys quam treeden,

 

Ende haer sagh

 

Gesondt, met rust en vreeden.

 

8. Wilt niet verlaten

 

Uw' Kinders, Jesu goet,

 

Komt ons te baten

 

Met d'aldergrootste spoet,

 

Ende verdrijf

 

De Duyvels na der Hellen,

 

Die siel en lijf

 

Altijdt soeken te quellen.