De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie

Sondagh Sexagesima, II. Sondagh voor de Vasten.

98. Jesus geeft de Parabel van den Saeyer.

Wys:
Mijn ooghkens weene.
Ik wil de valsche weerelt, &c.
Nerea schoonst van, &c.

⁺
ALs Jesus stondt beneffens 't Meere,
Quam daer tot hem een groote Schaer,
Dien hy aldaer begost te leere,
Sprak in Parabolen tot haer.
2. Sy quamen hem soo stijf aen dringen,
Soo dat hy in een Schipjen klam,
En leerde veelderhande dingen,
De Schare die daer tot hem quam.
3. Een Saeyer is sijn saet gaen saye,
Een deel daer van viel neffens 't pat,
Het wierdt betreeden tot sijn schaye,
De Voogels quamen eeten dat.
4. Een ander deel viel op de steenen,
Alwaer dat was geen diepe grondt,
Het quam rasch op, maer viel weer heenen
Van d'hette, want 't geen vocht en vondt.

+ Matth. 13. Marc. 4. Luc. 8

[p. 167]

 

5. Een ander deel viel in de Dooren,

 

De welke wiessen op te saem,

 

Die gingen 't goede Saet versmooren,

 

Soo dat daer geene vrucht van quaem.

 

6. Het ander viel op goede aerde,

 

Broght overvloedigh vruchten voort,

 

Wel dartigh, 't sestigh, hondert waerde,

 

Die ooren heeft dat hy dat hoort.

 

7. d'Apostolen dan tot hem seggen,

 

Leght ons togh dees Parabel uyt.

 

Hoort toe, seydt hy, ik sal 't u seggen,

 

Wat dat dit al te mael beduyt.

 

8. 't Saet is Goodts Woordt, die neffens d'wegen

 

Sijn dees, wanneer sy hebben g'hoordt,

 

Komt Satan van haer hart wegh dreegen,

 

Op dat sy door het Godlijk Woordt

 

9. Geloovende, niet saligh warden;

 

Maer deese deel, die op de steen,

 

Soodanigh sijn, die niet volharden,

 

Als komt bekooringh gaen se heen.

 

10. Als sy 't ontfangen sijn sy blijde,

 

Maer door gebrek van vastigheydt

 

Gelooven sy een korten tijde,

 

Haer wortel is niet diep geleydt.

 

11. Maer die gesaeyt is in de Dooren,

 

Is dees die 't tijtelijk veel aght,

 

En laet hem lichtelijk bekooren,

 

En gaende wordt alsoo versmaght.

 

12. Maer deese die in goede aerde,

 

Sijn dees, de welk ontfangen 't Woordt,

 

In een goet hart van grooter waerde,

 

En brengen soo veel vruchten voort.

 

13. sy brengen vruchten mennighvuldigh,

 

Wel dartigh, 't sestigh, hondert fout,

 

Dewijlen dat sy sijn verduldigh,

 

En 't harte Goodts Woordt wel onthout.

[p. 168]

 

14. O Heer, wilt ons een goet hart geeven,

 

Dat wel behouden magh uw' Woort,

 

Op dat wy door verduldigh leeven

 

Veel vruchten mogen brengen voort.