De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie
(1654)–Jacob Rosant–
Auteursrechtvrij
Wys:
| |
[pagina 42]
| |
Weet ghy niet waer dat hy is?
'k Bidt u wijst mijn hem,
Mijn hart raekt in klem,
En besterft van droeffenis,
Ik worde flaeuw van minnen;
Wat sal ik gaen beginnen,
Om te vinden die ik min?
Wie is dan uw' verkooren,
Laet ons dat togh eens hooren,
Wien gy soo print in uw' sin?
2. 't Is Emanuël, van een Maeght gebooren,
Wiens voorsprake sel, stillen Goodes tooren;
't Is den Middelaer, tusschen Godt en menschen,
Dien voor menigh Jaer, de Propheeten wenschen.
't Is Goodts eenigh Kindt,
Die mijn siel bemindt,
Die door Goddelijke maght
Al ons quaet verslindt,
En Satan verwindt,
En beneemt hem al sijn kraght,
Nu sal den Draek der Hellen
Ons niet meer mogen quellen;
Want die wordt gebonden vast.
Wy sullen saligh warden
Die met dit Kindt volharden,
Want het draeght ons sonden last.
3. Of mijn beuren sal, dat ik u, mijn Broeder,
Magh in 't aerdtsche dal, vinden by mijn Moeder,
Suygende haer borst, om alsoo te koelen
Uwen grooten dorst, die g' om ons kom voelen,
Met wat 'en geneught,
En opreghte vreught,
Wensch ik van uw mondt een soen,
Dat mijn hart verheught,
En verwek tot deught,
Och hoe goedt souw' mijn dat doen:
| |
[pagina 43]
| |
Dan souw' ik sijn in eere,
Dan souw' mijn niemant meere
Dorven aghten kleyn of sleght.
'k Hoor een deel Harders singen,
Ende van blyschap springen,
'k Bidt u mijn uw' vreught togh seght.
4. In de middernaght, wy ons Cudden waekten,
Ons heel onbedaght, Goodes Engel naekten,
En de klaerheydt Goods, die quam ons beschijnen.
Wy, uyt vrees des doodts, leeken te verdwijnen:
En den Engel seydt,
Met een soetigheydt,
En wilt togh niet sijn vervaert,
Ik breng u bescheydt,
Daer men na verbeydt,
Dat een Maget heeft gebaert,
Haer en Goodts eerst-gebooren,
Christum den uytverkooren,
Die den mensch verlossen sal.
In Koning Davids steede,
Daer leydt het Kindt al reede,
In een Kribbe, in een Stal.
5. Ende siet aldaer, is straks komen dalen
Eenen groot Heyrschaer, uyt des Hemels salen,
Glori' sy den Heer, die daer woont hier boven,
Hem wy geeven eer, hem wy altijdt loven.
Wy verkonden meed',
Allen menschen vreed',
Die van goeden wille sijn.
Wy straks waren reed',
Liepen soo na steed',
Vonden een schoon Kindelijn,
Weesende soet en blye,
By sijne Moêr Marye,
Ende Joseph haren Man.
Ik wil daer ook heen loopen,
| |
[pagina 44]
| |
Nu heb ik vaste hoopen,
Dat ik mijn Lief vinden kan.
6. Die mijn siel bemindt, heb ik nu gevonden,
O Lief-waerde Kindt, leght gy dus gewonden,
Met soo sleghten doek, om uw' teere Ribbe,
Leght gy in dees hoek, van der Beesten Kribbe?
Is 'er niemant niet
Die u soo veel biet
Dat hy u in huys inneemt?
Och wat groot verdriet
Ist dat men hier siet:
Acht men u hier alsoo vreemt,
Daer gy sijt onsen Broeder,
Daer gy sijt ons Behoeder,
Daer gy ons Verlosser bendt?
Gy sijt den grooten Koningh,
Die in des Hemels woningh
Wordt waeraghtigh Godt bekendt.
7. Och laet ik u dan, wat meer eer bewijsen,
Soo veel als ik kan, laet mijn hart oprijsen
In de vrolijkheydt die ik heb ontfangen,
Door de minlijkheydt van uw' soete wangen,
Uw' schoon ooghkens Heer,
Hebben alsoo seer
Bly gemaekt mijn droeve hart,
Dat ik niet begeer,
Niet een reysken meer
Voelen leedt of eenigh smart,
Wat souw' mijn mogen deeren,
Wat souw' mijn togh verveeren,
Als ik by mijn Schepper blijf?
Ik sal van u niet scheyden,
Niet sal mijn van u leyden,
'k Houw' u vast met siel en lijf.
8. Mijnder harten Godt, mijnder sielen leven,
Mijn gewenste lodt, wilt mijn een ding' geeven,
| |
[pagina 45]
| |
Dat mijn hart magh sijn u een plaets van rusten,
Dat gy soo in mijn schept Hemelsche lusten,
Al mijn toeverlaet,
Op wie mijn hoop staet.
O mijn alderhooghste goet,
Roeyt uyt mijn al 't quaet,
Saeyt uw' Godtlijk saet,
Dat uw' grati wassen doet;
Dan sal ik sijn vol deughden,
En Goddelijke vreughden,
Sijnde met mijn Schepper een:
Gy sult mijn siel vercieren,
En na uw' wil bestieren,
Wy dan t'samen sijn gemeen.
|
|