De evangelische triumph-wagen, by de welke de treffelijke daden des koninkx der glorie
(1654)–Jacob Rosant–
Auteursrechtvrij
[pagina 4]
| |
Die 't al geschapen heeft van niet,
Die't al heeft onder sijn gebiet.
2. Den goddeloosen heeft geseydt,
In sijn boosharts verborgentheydt,
Daer is geen Godt: dus hy vervloekt
Is, in de boosheydt dien hy soekt.
3. Met woorden kendt hy wel sijn Heer,
Dien hy met werken loochent weer:
Tot alle sonden hy hem wendt,
Als of hem Godt was onbekendt.
4. Maer Godt magh sijn verborgen niet,
Men hem in al sijn Schepsels siet,
Door welken hy wordt openbaer;
Want in die blinkt sijn Godtheydt klaer.
5. Het wesen van de schepsels al,
Beduydelik dit leeren sal,
Klimt op van onder tot om hoogh,
Soo sal Godt stralen in uw oogh.
6. Uw' zielen oogh, uw' eel verstant,
Laet dat om sien aen alle kant.
Eerst vindt gy Elementen puer,
De Aerde, Water, Lucht, en Vuer.
7. De Son, de Maen, de Starren schoon,
Die blinken in des Hemels Troon:
Daer boven woonen d'Engelen,
Die Godt ons al verkondigen.
8. Want niet kan niet voortbrengen iet,
Noch niet en komt 'er oyt van niet,
Geen dingh sijn selfs voortbrengen kan,
Neemt hier een goede leeringh van.
9. Het eerste daer het al van is,
Dat is den grooten Godt gewis;
Die 't al van niet geschapen heeft,
Die alle dingh het weesen geeft.
10. De Hemelen sijn wonder groot,
En loopen rondt om d'aerdtsche kloot,
| |
[pagina 5]
| |
Het water rijst, en daelt weer neer,
De lucht die wentelt heen en weer.
11. Noch hebben sy al haer bestuer,
Sy passen seer wel op haer uer,
Hoe-wel se sonder reden sijn,
Sy houden nochtans haer termijn.
12. Hierin bespeurt Goods groote macht,
Die't al regeert dagh ende naght,
Door wie het Jaer sijn regel houdt,
Des Soomers heet, des Winters koudt.
13. Het menighvuldigh onderscheydt,
Behalven 't eygen wesentheydt,
Dat men in alle schepsels vindt,
Pordt aen dat men den Schepper sindt.
14. Gout, silver, glas, metael, en steen,
En hebben niet dan 't sijn alleen;
Maer boomen, kruyden, en het gras,
Die hebben boven 't sijn 't gewas.
15. Maer visschen, vogels, en het vee,
Die hebben het gevoel nogh mee;
Een yder in sijn eygen soort,
Brenght nogh veel onderscheyden voort.
16. Dogh boven al den mensch uytmunt,
Die welke Godt nogh heeft gegunt,
Een ziel met reedlijkheydt verciert,
Die onderscheydt hem van 't gediert.
17. De Engelen sijn niet dan geest,
Dus scheelen die noch aldermeest,
Sy sijn heel vry van 't aerdtsche stof,
Waer door de menschen sijn soo grof.
18. O mensch! gebruykt togh eens verstandt,
Siet of gy oyt twee menschen vandt,
Die waren sonder onderscheydt,
Denkt soo om Godts vernuftigheydt.
19. De schoonheyt van de schepselen,
Die ons wel doet verwonderen,
| |
[pagina 6]
| |
Die doet aen ons genoegh betoon,
Dat Godt den Schepper is seer schoon.
20. Aensiet des Hemels wijde pleyn,
Aensiet het Aerdtrijk al is't kleyn,
In welke ook haer minste leedt,
Vertoont ons hare schoonheydt meed'.
21. Plukt maer een struykjen van het veldt,
De aderkens en takjens telt:
Plukt van de boomkens maer een bladt,
Veel schoonheyds mooght gy kijken radt.
22. Aenmerkt noch zijne goedigheydt,
Die al zijn schepsels spijs bereydt,
Van al haer nootdruft wel voorsiet,
Op dat daer geene gae te niet.
23. Gedankt, gelooft gy wesen moet,
Waerachtigh Godt, ons Schepper goedt,
Die over-alle zijt present,
Ghy u ons hebt gemaekt bekent.
24. Wy bidden, wilt ons geven voort,
Dat wy u dienen als't behoort:
Op dat wy u in 't Hemelrijk
Lof mogen singen eeuwighlijk.
|
|