|
| |
| |
| |
[Vermoedt van sinne, van herten beroert]
Vermoedt van sinne, van herten beroert
Ghelegen om wat gherust te syne
VVas ick al slapende wech gheuoert
In een groote wilde woestyne,
Soot scheen daer en had in langhen termyne
Niemant van menschen ghehadt verkeeringhe,
VVant strate noch wech te gheenen fyne
En wassere, dies creech ick verseeringhe,
My seluen vant ick sonder vermeeringhe
Van volcke int wilde bosch alleene,
Niet connende mercken by eenigher leeringhe
Hoe dat ick daer comen was in weene.
Ick en sacher huysen noch woonste egheene
Daer ick in hadde moghen logieren,
Ende al tforeest was vol ghemeene
Van alderhande wilde dieren,
Dies en wist ick my seluen waer bestieren.
Vreese dede my hier nemen ghoom op,
Also my dochte na sdrooms wtijsen,
Ten lesten so clam ick eenen boom op,
Die bouen vol was van schoonen rijsen,
Peysende ick soude daer dafgrijsen
Der wilder beesten dien nacht ontvlien.
De tacken des booms, ick moet nu prijsen,
Die voechden hun seluen in mijn aensien
Als die my een sate wilden bespien,
Ontfermicheyt te mywaert tooghende.
Dus sadt ick nedere het moeste gheschien,
My seluen daer om rusten pooghende.
| |
| |
Der Sonnen schijn dat wert verdrooghende,
Den donckeren nacht die quam vast an.
Veel verdriets was ick ghedooghende,
Ghepaeyt so moest ick zijn nochtan
Daer zijnde alleene allendich man.
Aldus daer sittende docht my ick hoorde
Van volcke een wonderlijck groot bestrangen,
VVant een Prince rees daer int Noorde
Met alle manieren van wapenen behangen,
Sijn tanden die schenen gloeyende tangen,
Een Basiliscus stont in zijn banniere.
Van vreesen haddick so groot verlangen,
Mijn herte dat bernde ghelijck den viere.
Doen keeck ick omme midts desen dangiere,
Ende wt den suyden ick schiere vernam
Eenen anderen Prince seer goedertiere,
Ghemackelijck schijnende rechts als een lam.
Een Sonne (dwelck my seer wel bequam)
Stont blinckende in zijn banniere claer.
Int schijnen en const hy niet wesen gram,
Soo blijde stont zijn ghesichte voorwaer
Dat alle mijn sinnen verhuechden daer.
Deerste sat op een vreesselijck dier wreet
Met ijseren ketenen sterck ghebonden.
Dander op eenen witten tellenaer reet
Al waert wten hemele ghesonden.
Sijn volck maecte blijschap bouen conden,
VVant roosen en lelyen hadden sij in de hant.
| |
| |
Maer dandere die grimden als wilde honden,
Elck had in de hant een vierich brant.
Doch wasser ghegeuen een vast bestant,
Dat elck soude sonder twisten scheyden,
Ende de questie die men daer ontbant
VVas, wie de beste was van hun beyden?
Dit docht my een wonderlijck beleyden,
VVant deene scheen goet ende dander vol verdraeys,
Ende soo ick die redene hoorde beleyden
Tsoude een werck zijn vol delaeys,
VVant deene hiet Orloghe ende dander Paeys.
Doen viel my hertelijck in den moet,
Dat deene immer moeste blijuen tondere.
VVant soude Orloghe zijn also goet
Als Paeys, dat ware een wonderlijck wondere.
Van duysent menschen cume men vondere
Niet drij die Paeyse souden afgaen.
Dus bleef ick sittende daer besondere,
Dat ick darghement wel mochte verstaen.
O Maria (seydick) reyn troostelijck graen,
Moeder van Paeyse, fonteyne van vreden,
VVilt uwen ontfaermighen mantel slaen
Dat Paeys in deere mach blijuen heden.
Als ick dit hertelijck had ghebeden,
Bleef ick daer sittende sonder verstooren,
Daer deene quam totten anderen ghereden,
Om dat ick tale en antwoorde sou hooren,
Daer Orloghe beghan zijn sprake vooren.
| |
[Folio Aiijr]
[fol. Aiijr]
| |
¶ Orloghe beghint ende seyt aldus
Hy wie dat ghy zijt, ws acht ick weynich,
Vwe begheerte en is niet dan fobetacie.
Twy zijt ghy soo grootsch van tsyne vileynich,
Dat ghy v dort stellen certeynich
Omme met my te houdene communicacie?
Ghemerct dat mijne generacie
Bouen v gheslachte is is hooghe gaende,
Ghelijck den hemel is bouen de wolcken staende.
VVant doen trecht is rustelijck gheswicht was
Int hoochste rijcke, maer nauwe een huere,
Tusschen den oppersten dat een crijch was
Ende synen maecsele doen een wijch was,
Soo groot den hemel ghecreech een schuere,
Ende daer wert gheschepen mijne natuere.
VVat wilt ghy v setten dan tseghen my,
Die in soo hooghe plaetse ghewonnen sy?
| |
[Folio Aiijv]
[fol. Aiijv]
| |
Paeys antwoort ende seyt aldus,
Eerbare antwoorde voecht wel den wetende,
Niet dat ick my rekene vroet oft wijs.
Twaer betere waert ghy dat verghetende,
Ghy zijt tvolck als die wolf tschaep etende.
VVant uwe gheboorte is tswerelts afgrijs,
Vwe wortele en had noyt lof noch prijs:
Ghemerct want uwe hoouerdighe treken
Die deden v wt den hemel steken.
Ende al was v dees groote armoede nakende,
Nochtans soo bleef v schaemte cleene.
Ghy waert v felle condicie makende
Int Paradijs seer twistelijck blakende,
Eua en Adam brenghende in weene.
Dies waerdy als sij verdreuen ghemeente
Metten vierighen sweerde wt dyen prieele,
Daer ghy nymmermeer voetstap in crijcht te deele.
| |
| |
VVat acht ick dies, twas my eenen vont,
Profijtelijck was ick in dat bedrijf.
VVant als de mensche in eeren stont
Hy en bevroeddet niet, hy was te ront,
Dies moeste gheplaecht zijn die catijf.
Ende noch ben ick salich om man en wijf,
Die niet en zijn danckbaer van weeldich te syne,
Voor datse gheuoelen mijn disciplyne.
Hier omme ben ick van elcken ontsien,
De sorgheloose can ick bedwinghen.
Maer spreect ghy nu, staet sonder vlien,
VVat duechden connen by v gheschien?
Ghy en gheert niet el dan dansen en springhen,
VVeeldelijck leuen, spacieren, en singhen,
V altoos voeghende aen de blijde bende.
Ist waer? segt iaet, daer me een ende.
| |
| |
Noch blijf ick by mijnen eersten woorde,
Hemel ende Tparadijs zijn v ontseyt.
Toch brocht ghy de werelt noch in discoorde
Dat Caym Abel verstoech by moorde
Om duecht, niet om verdienstlijcheyt.
Gheen weldaet en mach v zijn toegheleyt,
VVant uwe affectie is tvolcx verdroeuen,
Als elck wel mach met redenen proeuen.
Saturnus was wel van uwen rade,
Die anders noyt en sochte dan werringhe.
Ende Nemrot leuende sonder ghenade,
Die Babel stichte by dommen rade,
Ende op hem haelde Gods vererringhe.
Om quaet doen en maect ghy wtset noch merringe,
Dit schijnt aen die wapenen die ghy voert,
VVant alle de werelt ghy beroert.
| |
| |
V woorden en gheuen gheen beschot,
Al maect ghy v plaestere harde schoone.
VVel arm Paeys ghy zijt een sot,
Een wanckel gheest, een eerden pot,
Broosscher dan den steel der boone.
Ghy toont v cierlijck van persoone.
Maer dede een kint v bloet verwallen
Ghy soudt terstont te bedde vallen.
VVt v is rijsende menich quaet,
VVant ledich te syne al uwen sanck is.
Vwe dienaers schijnen elck een Prelaet,
VVtwendich ghecleet, en hooghe staet,
Altoos zijnde daer blij gheclanck is.
Ende waer ouervloeylijck spijse en dranck is,
Daer en is van sonden gheen ghebreck.
Midts desen soo proenick v leuen gheck.
| |
| |
Ben ick gheck dats mijn schult grootelijck,
Nochtans en begheere ick niemant te quellene.
Ick stichte cloosters en kercken deuootelijck.
Ende ghy met crachte wederstootelijck,
Pijnt v steden, stoten, en mueren te vellene.
Ick pijne om vorderen, ghy om tonstellene.
Ick doe coopmanschap wassen onderhande.
Ende ghy iaecht neeringhe wt den lande.
Orloghe, hoe quaet sijn v manieren?
Al v bedrijuen dat is vol vreesen.
Ommenschelijcke instrumenten versieren.
Vrouwen vercrachten, maechden schoffieren.
Onteruen, ontgoeyen weduwen en weesen.
Ghelijck men siet den haerinck sneesen
So hanght ghy Gods creatueren in de lucht
Sonder schaemte, vreese, vaer oft ducht.
| |
| |
O Paeys en soude ick v gheen belet sijn
Maer laten v in uwe weeldichede,
Tvolck soude so vaddich en soo vet sijn,
Ende met sonden soo besmet sijn
Gode niet kennende, noch hem seluen mede.
Maer neen, ick weet een ander snede,
Ick doe tvolck van sijnder ouerdaet spennen,
Soo datse leeren hun seluen kennen.
VVant myn intsiende, dits ommer waer,
Vreesende mijn bussen, calueueren, trompetten
Draechtmen proseßien, dits openbaer.
VVollen en bervoets, tsi hier oft daer
Die voeten tot pelgrimagien setten.
VVoudy wel op dees dinghen letten,
Dees dnechden die comen alle van my,
Daer u werck puer contrarie af sy.
| |
| |
O Orloghe, duecht wt minnen ghedaen
Is veel betere dan duer ontsien.
Niet te min wij willent int beste staen,
VVant God can alle wercken ontfaen,
Alsoo hy de meyninghe aensiet van dien:
Maer ghy en rucx waer, oft van wien
Ghy het uwe crijchtm, oft by wat saken,
Op dat ghy v tanden muecht bloedich maken.
Ghy maect straetroouers, moorders, dieuen:
Alle quaetdoenders die kundy voeden.
Verfoortseerders die alle die weerelt grieuen,
Gheestelijck, weerlijck is huer gherieuen.
Die kunt ghy alle onder v vlueghels broeden.
Brantstichters, wie salder hem voor hoeden?
Die kinderen doet ghy den vadere ontloopen.
Maer donnoosele moetent al omme becoopen.
| |
[Folio Avijr]
[fol. Avijr]
| |
Twaer schade dat ick de waerheyt heelde.
VVie sijn uwe maghen op alle trouwe?
Tsijn brootdronckenschap en coren weelde,
Brasseringhe die noyt cost en verveelde:
Ende ijdel glorie, daelweerdighe vrouwe:
Slapen, stouen, baeyen, al sonder vouwe:
Tot allen kermissen ende tallen feesten:
V altoos tellende metten meesten.
Dees groote sonden sijt ghy werckende:
Dus ben ick betere dan ghy in desen.
Ick ben den reghen van verren merckende.
De schrijnen metten schatte versterckende,
Tseghen toecommende misval gherefen:
Soberheyt die is van my ghepresen.
Ende ghy die soect den vollen bras,
Daer noyt ghesontheyt in en was.
| |
[Folio Avijv]
[fol. Avijv]
| |
O foortselijck vijant nimmermeer steruende
Der cloosters, steden, en landen verwoestinghe.
Die arme sijt ghy met allen verderuende,
Die rijcke cattiuicheyt verweruende.
Coren, wijn, quistende, ende alle oestinghe.
Voor vulte des voetsels brengt ghy een roestinghe
Van dierentije, soot dickmaels ghesien is.
Dus merct hoe duechdelijck v engien is.
O orloghe ghy maect mijnder sielen swellinghe.
Ghy doet versetten landt, erue, ende goedinghe.
Om fame te hebbene is al v rellinghe.
Maer bijster heet die leste tellinghe.
VVant van finansen sijt ghy die voedinghe.
Quade comenschappen en ergher broedinghe,
Ia tiene voor thondert dat brengt ghy by.
Hoe soudt ghy dan goet sijn bouen my?
| |
[Folio Aviijr]
[fol. Aviijr]
| |
Die de ghewoonte des ongevals niet en kent,
Eenen sweer sal hem de butse dincken.
O cattiuich Paeys tot melcke ghewent,
Ghy sijt Prelaet in een conuent
Tot wiens Reftere alle weeldighe drincken.
Merct ghy Paeys wat vreesen en mincken
Den Troyanen in tije des Paeys ghebuerde,
Doen Tgriecxsche heyr al huer weluaert schuerde.
Ick ben een geessel van den verwaenden getale.
Ende ghy mest v als tswijn int cot.
Ick leere die edele te berghe te dale
Die glauie voeren, tharnas van stale,
Om Ridderlijck verweeren tsvijants ghescot:
By my ghecrijchtmen der eeren lot.
VVant duer my ghecrycht men sulcke vrame
Datmen wapene voert, ende vermeert den name.
| |
[Folio Aviijv]
[fol. Aviijv]
| |
1330
Och dat ghy ghelesen hadt die historien
Der Brackmannen in Alexanders tijden,
Die alle waren van eender memorien,
Van eender armoeden, van eender glorien,
Alle euen machtich sonder strijden,
Sij en hadden harnasch noch sweert om snijden,
Vanghenisse, wethouwere, noch iuge mede,
VVant daer en was niemant die misdede.
Ende en waert ghy ter weerelt noyt in commen,
Soo haddick regnacie behouden alleene:
VVant niemant en soude dandere dommen.
De wet van natueren en soude niet crommen,
Ende tgoet der weerelt waer al ghemeene.
Maer sint dat ghy quaemt, hebt ghy onreene
Den mensche ghehouwen in wercken, in wille,
VVant ghy sijt vierstokere van allen geschille.
| |
| |
Ghy maect op my een groot ghebaer,
Nochtans soo ben ick beter dan ghy,
VVant ick hielde de werelt, dits immer waer,
Gheduerende wel vijf duysent Iaer,
Als heere en souuerein Baeliu.
Tbooch al voor my wast caluwe oft ru.
Van v en wistmen niet te sprekene,
Dies ick v maer voor een cyfere en rekene.
Ten wtersten weest mijnder woorden behoedere,
Tuwen spijte zijt ghy ghecomen van my.
Hoort v gheslachte, ick maecks v vroedere,
Ick hebbe een dochtere, ende dats v moedere,
Die Armoede hietm dit moet ghy kennen vrij.
Dus ben ik oude vader van dy,
Heft, verlegt, versleypt, en verdraecht,
Tis soo, my en rucx oft v mishaecht.
| |
| |
Altoos soo zijt ghy mijn versmadere,
Maer hoort ick sal wat anders spreken.
Deeuwighe wijsheyt dat is mijn vadere.
Ontfermicheyt en icke bleuen te gadere
Doen ghy waert wten hemele ghesteken.
Ende ouermerckende de groote ghebreken
In Adams sade, te menichs onwensche,
Daelde dwoort des vaders en wert mensche.
Dit was in den vreedsamighen tijt,
VVant alle v macht was doen verlooren.
Twas paeys ouer al de werelt wijt,
Ende den eeuwighen paeys ghebenedijt
VVas vander paeyselijcker maecht gheboren,
Doen was versoent den grooten toren
Die ghy als orloghe haddet bedreuen,
VVant dmenschelijc geslachte was doen verheuen.
| |
| |
Eer dit gheviel, segt kaerel grof,
Hebbick de eere altoos verwaert.
Hoe ghecreech Hector van Troyen lof?
Ende hoe quam Alexander int hof
Van eeren, ende Iulius te syne vermaert?
Voort Iosue, en Dauid van hoogher aert,
Ende Iudus Machabeus ghepresen,
Met mijnder hant sijnse alle gheresen.
Voort Artur, Karel, ende Godefroot,
Dit zijn neghen Princen van prijse.
Hercules, Sangar, Goliat groot,
Cysara, Sampson sonder ghenoot,
Theseus, Perseus, Iason de wijse,
Dese droeghen alle mijn deuijfe.
VVat cont ghy binnen uwen tijt betooghen
Dat bequame is voor der menschen ooghen?
| |
| |
Hoogher naem met orlogher winnen
En mach niet salichst zijn bekent.
Maer Salomon dalderwijste der sinnen
Die noyt en leefde ter werelt binnen,
VVas in den tijt des paeys ghesent.
Den Tempel ons Heeren heeft hy volent,
Dyen hy soo costelijck ordonneerde
Dats noyt te vollen iemant grondeerde.
Dertich duysent wercklieden hadde hy daer,
Sonder die Prouoosten om dwerck te bestieren,
Dyer wasser drij duyst drij hondert voorwaer,
Nochtans beroerte, gheluyt, noch ghebaer
En wassere, maer rustich van manieren.
Hyran die edele Coninck van Thyren
Sandt hem volc, hout, en gout van Lybano,
Verwindy my nu soo zijt wel vro.
| |
[Folio Biijr]
[fol. Biijr]
| |
Dat sal ick wel doen, zijt dies te vreden.
Hoort wat gheschiet is onder mijn hant,
VVant Arphaxat de Coninck van Meden
Maeckte Egbatanis stede der steden,
Die stercxste diemen ter werelt oyt vant,
Die mueren die waren aen elcken cant
Tseuentich cubiten hooghe, ende dertich dicke,
Van viercanten steenen ryen van beschicke.
Voort Cambyses die in Egypten maecte
Babylonien de moghende stadt,
Die al Mesopotamien doorblaecte.
Ende Holofernes de ongheraecte,
Die Madyan ende Damasco besadt.
Ende noch weet ick eenen anderen padt,
Dats Pluto die Molosen verlichte,
Ende Bufirus die Memphin stichte.
| |
[Folio Biijv]
[fol. Biijv]
| |
Nu moet ick lachen ick en cant ghelaten:
VVach lacen hoe slecht is v vermet?
Vwe weghen sijn alle verdoelde straten,
Ghy noemt daer volck verdoemt, verwaten
Dat God noyt en kende, noch eewe, noch wet.
Maer diepere sal ick v gorden een let,
V vanghende in ws selfs woort voorseyt,
VVant na Orloghe houdt Pays de moghentheyt.
Ende alle menschen die hier tleuen verweruen,
Die moeten alle metter doot vergaen:
Dies ist van noode eer datse steruen
Datse in Paeyse huer siele eruen,
Sullense Gods eeuwighen Paeys ontfaen:
VVant om Paeys te ghebruycken hebben bestaen
Alle Heylighen tormenten te lijdene,
Om met Gode in paeyse te verblijdene.
| |
| |
Ghy spreect van Christus, dus hoort sijn woort,
Die seyt, Mijnen paeys die gheue ick v
Niet als de weerelt paeys brengt voort.
Dus sijnder twee paeysen diet wel spoort,
Contrarie malcanderen oyt ende nu.
De weerelt wilt paeys hebben sonder gru,
Om alsoo in weelden versaedt te syne.
Maer sulcken paeys verheyt de helsche pyne.
Christus paeys leert v verdraghen,
Ghedoochsaem in sweerelts wederstoot,
Op dat ghy in toecomenden daghen
Soudt den volmaecten paeys beiaghen,
Hier bouen in Abrahams vreedsamen schoot.
Dies ben ick v tot sulcken profijte noot.
VVant en waren der tribulatien engienen,
Men soude in paciencien luttel verdienen.
| |
| |
O Orloghe om v (alst voren ghewaecht is)
Moeste Sathan wt tshemels cappittel breken,
Ende Adam oock wten capittel gheiaecht is
Des paradijs, merct hoe gheplaecht is
Iudas wt Christus capittel ghesteken.
In deerste is groote hooueerdije ghebleken,
In dandere sware onghehooricheyt.
Inde derde ghierighe wederspooricheyt.
Vanden eersten staet aldus gheschreuen,
Als eenen blixem ick Sathan vallen sach.
Den anderen dyen is te loone ghegheuen,
Int sweet ws aenschijns sult ghy leuen.
Merct wel oft waer is, op desen dach.
Vanden derden doet ons schriftnere ghewach,
Dat hy hem verhinck met eenen stroppe,
Berstende soo viel hem wte de zoppe.
| |
| |
Het dunct my een wonderlijck gheueert sijn,
Dat ghy mijn propoost verdroeuen doet:
Al mach Paeys metten menighen weert sijn,
Doch dunct my onbereden tpeert sijn,
Dat den breyel van Orloghen proeuen moet.
VVant weelde en paeys vergrouen tbloet,
En waert van orloghen niet ghecapittelt,
Dus moet ick dan salich sijn ghetittelt.
Ende inwendich soo proeue ick van ghelijcke,
Dat doorloghe die ick noeme temptacie,
Die siele met duechden doet verrijcken,
Thooueerdich seyl doen neder strijcken,
Eer datmen comen mach ter gracie.
Dus fluyt ick in mijn arguacie,
Doorloghe profitelijck (versta diet mach)
Alsoo die Sonne voortbrengt den dach.
| |
| |
Noch blijfdy gheuanghen in v woort,
Ende dit merckelijck by der Sonnen,
VVant soo de Sonne den nacht verstoort,
By wien den claren dach comt voort,
Dien alle menschen weluaert ionnen:
Tsghelijcx moet ghy oock sijn verwonnen
Manlijck met duechdelijcken ghewercken,
Oft gheen victorie en mercken.
Ende die de victorie heeft vanden strijde,
Heeft paeys inde hant na sinen ghemoede,
Ghelijck dat de lieffelijcke ghebenedijde
Christus als peys ons alle beurijde
Orloghe doodende aent cruycen roede.
VVant duer cracht van sinen heylighen bloede
Is ons ghegheuen volmaect versoeten,
Ende tsvijants macht leyt onder sijn voeten.
| |
| |
Elck vreedsaem herte daer in betrout,
Dus hebt ghy recht in eenen sin:
Maer paeys ghy sijt v selfs Herout.
Orloghe is deynde van paeyse alst nout,
Dies blijcket dat ick van v comen bin.
Ghy sit cause mijns wesens en mijn beghin,
Als alle verstandighe wel connen smaken,
VVant als ghy slaept soo gae ick waken.
Ick ben alsoo edel van natueren
Dat niemant v sonder my en kent.
Ghelijck men tsoete smaect byden fueren,
Ende verwen vonnist by colueren,
Gheuoeltmen mids my v regiment.
Ghy bleeft met openen ooghen blent,
Quame ick v feeste niet verturberen:
Dus moet ick bouen v domineren.
| |
| |
1330
Ach arm dier aensiet v naectheyt,
Van alder duecht sijt ghy ontcleet:
Hoort hoe ick sluyte v ongheraectheyt:
Paeys is deynde, ende de volmaectheyt.
Die orloghe schuert al huer beleet,
Mids uwer quaetheyt mijn duecht men weet.
Ghy brengt beclaghen, ick doe belouen.
Ghy hoort beneden, ende ick woon bouen.
Daer paeys sal blijuen sonder ende,
Nae den lesten dach int eeuwich leuen,
Een herder, een schaepskooye met blijder bende.
Maer Orloghe sal hebben de helsche allende,
Daer pijne eeuwelijck wordt beseuen.
Ende dan sal Iesus dierbaer bloet verheuen
De vreedsame daer in paeyse verheffen,
Ende de helle sal eeuwelijck orloghe beseffen.
| |
[Folio Bvijr]
[fol. Bvijr]
| |
Paeys weerde vrient, by sulcker condicie
Ist dat ick verwonnen blijue.
Dedick anders, tware teghen iusticie.
VVant sulcke eerweerdighe sacrificie
Is middelare van allen ghekijue.
Oock weetick claerlijck hoe ict bedrijue,
Dat alle die hier int leuen ghedueren,
Begheeren paeys by rechter natueren.
Niet te minn alsoo langhe als de weerelt staet,
Sal altoos werringhe sijn op die eerde.
VVant deene is goet ende dander quaet:
Dies lact ons scheeden, dats minen raet.
Ons bestant houwende in goeder weerde.
Ende hier me soo rijdick mijnder veerde,
Swijghende voordane van allen gheschille,
VVant Paeys is best, tvolck segghe dat wille.
| |
[Folio Bvijv]
[fol. Bvijv]
| |
Orloghe dit dunct my te syne goet,
Ick wilde dat ick v nimmermeer en saghe.
Paeys riepen die oude vaders vroet.
Ende wie Paeys lachtert, hy misdoet.
My wondert dat ick iemant mishaghe,
VVant alst al wel wort ghebrocht ter waghe
Deene en dandere comt altoos paeys ten ende.
Ick mochte my seluen meer eeren bewijsen
Om mijne condicien te openbarene,
Maer niemant en soude hem seluen prijsen.
Dus lieue gheminde laet ons rijsen,
Ende pijnen ons van hier te varene.
Sijt alle vrolijck, pijnt druck te sparene,
VVant Paeys die is een salich weert.
God gheue hem paeys die paeys begheert.
|
|
Auteursrechtvrij