Rethoricale wercken(1562)–Anthonis de Roovere– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Refereyn. Alle aerdtsche zaecken Willen haer wterste woonste maken Jn deerde Alle hemelsche smaecken Die willen weder ten hemel gheraken Naer weerde Ende die dan hooghe hemelsche staken Begheerde Taenschouwene Sijn ooghen stondens te flouwene Dats waer, dus in rechten betrouwene Machmen wel te kennen gheuen Als roock vergaet des menschen leuen. Den roock wy sien Daghelijcx bijder hitten vlien En rijsen Maer scheedet tengien Des menschen leuen, men cant bespien Noch bewijsen De siele is dleuen, dwelck godlijck spijsen Liet ons gheschien Eenen gheleenden tijdt Js, die by fortse, of recht ghequijt Dats ons last, tvleesch doet verlijdt [Folio 16v] [fol. 16v] Dus wert ons by ghelijcke beseuen Als roock vergaet des menschen leuen. Wat waren // wy Wanen commen wy, waer varen // wy Wat zijn wy nv Mesbaren // wy Dats recht, want niet versparen // wy Dan der wormen grou Puer stinckende vleesch openbaren // wy Sulck ghespu ende groote onsiente Tleuen / blijft leuen / nae zijnder verdiente Een eewighe glorie, oft droeue gheschiente Alsoe Godts papier houdt in gheschreuen Als roock vergaet des menschen leuen. Prinche den roock, bijt alsoe elck weet Maer de doodt bijt scherpere, by en breedt Ende gheeft elck tzijne Soe men den roock verliest in schijne Soe wort den mensche oock door ghedreuen Als roock vergaet des menschen leuen. Vorige Volgende