Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 201]

III

Wereld, die Pharaoh verdorde
tot Rockefeller, bibberend van een macht
door Ramses, kon hij weerkeeren, veracht -
en die met drukinkt in een moeite door
bewust de dorst verhit der slavenhorden.
Gaat gij te loor of gaat gij half te loor,
wat deert het mij in dezen winternacht?

Wel redekavelt gij, gedoemde,
maar laat bij Noorderlicht uw Ilias
van Finland in den steek. Uw vuil moeras
bevroor met stank en al, en werd doodstil
tusschen de beide linies, de geroemde;
uw leuzen braken al bij 't eerst geschil
aan gore scherven: staat en klasse en ras.

Maar dat laat Beest, blindlings verheerlijkt,
doch dat u haat, en Zij die ontembaar
bleef, hoezeer ook versmaad, vonden elkaar:
Machine en Ziel, ophanden schrikbewind:
Eenzamen worden er het vreeslijk weerlicht,
heilloos achter het grommend labyrinth
vliegende van uw stad, al van gewaar.

Daar, in het nauwe slop gedreven
van de gedachten die uw vrije pers
reeksgewijs losliet en die zang en vers
ombeurten wurgden, kleumen zij bijeen
die de verliefden waren van het leven,
de pralenden - voor dezen, een voor een,
bestaat, dan gij, er niets onteerenders.

[p. 202]

 

En niets verheerlijkenders tevens

 

dan die vuurdroom, dat het weldra gedaan

 

zal zijn met u en dat gij zult vergaan,

 

waar, hoe dan ook. Nog preevlen zij maar wat,

 

maar zij zijn de bevlogenen des levens

 

voor gij het weet, en midden in uw stad,

 

en zullen zingend in de baaierd staan.

 

 

 

Uw baaierd, waarin gij zult worden

 

vernield door wat de hoop was van uw macht,

 

onder de blik van haar die gij veracht

 

hebt en getergd, en die over u thans

 

woest zal gaan zwalpen met uw eigen horden.

 

Uw slecht verhaal loopt af, uw laatste kans

 

verkeken. Peilloos straalt de winternacht.

1940.