Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap (1948)

Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

(1948)–A. Roland Holst– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[p. 196]
Voor West-Europa Trok adel zich in verre wolken voor goed terug? en zijn er geen manbare droomen te vertolken meer over, dan die waan alleen van overeind, maar zonder vechten, te sterven als een dorre staak? Een volk van knechten komt de wereld knechten, aangevoerd door een brallende onderkaak. Van hier, waar Geuzen, waar Oranje, de jood Spinoza, en Rembrandt, en tachtig jaren tegen Spanje geboekt staan, vanuit dit oud land ziet men Europa's grootheid slechten voor slaventoekomst-in-de-maak: een volk van knechten komt de wereld knechten tot onderworpenheid aan de onderkaak. 't Vrij Derde Rijk, waar geen drie Burgers meer vrij zijn, stelt de wet, en stelt leugens, geharnast, aan tot wurgers van den nabuur, die stad en veld, terwijl hij zieltoogt, ziet ontrechten door 't Onrecht, dat van vreugde blaakt. Een volk van knechten komt de wereld knechten ter eere van een bluffende onderkaak. Waar bleven de overwolksche maten van Beethoven en Hölderlin? Cohorten derderangsch kordaten, door wanhoop niet meer te overzien, doen de aarde dreunen, en verrichten daaglijks hun toegesnauwde taak. Een volk van knechten komt de wereld knechten, en zang wordt overblaft door de onderkaak.
[p. 197]
En waar die onderkaak orakelt daar houdt de geest zich als een muis, en wordt het kruis gelijkgeschakeld onder een ratelend hakenkruis, tot al wat echt bleef aan de onechten ten prooi valt in hun lage wraak: een volk van knechten komt de wereld knechten tot onderworpenheid aan de onderkaak. En 't Westen? veilig verontwaardigd tot het gevaar het overvalt? en geen meer weet waar het scherp zwaard ligt? Dan komt met onderwolksch gebral dat volk van knechten onze wereld knechten, en voor wij sterven gunt het ons tot taak gehoorzaam nog een zegekrans te vlechten voor een laag voorhoofd en en een onderkaak. Bergen-Ascona, Maart-April 1939.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

titels

Tegen de wereld