Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 198]

Zwaar weer op til

Bang eerst, dan doods thans van angsthijgen
hoorbaar al, viel de stilte na
rukwind op rukwind in. Geen zwijgen
verzwijgt meer wat elk weet: weldra
gaat de storm van het lot opsteken.
Nog slaapt het uur, maar wild en ijl
weerlichtte boven de grensstreken
al het onheil.

De vale ontelbren, die geen wereld
hadden dan deze late: afschuw
verdorde hen, en wanhoop dwerelt
van her en der de ellendigen nu
het oude westen langs, vergeetnen
des levens reeds, en enkel nog
rand en afgrond voor de bezeetnen
in hun aantocht.

En dezen, wanend zich verkoornen
van dat wild lot: wat hen doorwoedt
het is de roes des doods, het toornen
over de zwichtenden, de gloed
die roekeloozen tot ijlkoortsen
aanblaast, en onder dof gezang
den roetwalm injaagt van de toortsen
van de ondergang.

De ophanden storm zal hol uitruischen
als straks het ondergraven Kruis
omver zakt, en die andre kruisen
zijn stukgerateld, en het Huis
Europa puin is. - Heerscht, fanatisch
aanbeden, in een stalen kou
de maansikkel dan aziatisch
boven Moscou? -

12 Aug. 1939.