Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 186]

De doode

De dag breekt aan; hoe is het vredig
en niets verwoest; het regent zacht.
De vijand zong de veste ledig
en is verdwenen in den nacht
met hem, die zonder taal of teeken
dit onbewoonde achterliet;
en spoorlooze eeuwen zijn verstreken
van toen vannacht dit is geschied
tot nu wij, hier gekomen zijnde,
de veste vinden zonder naam,
en zonder strijd de strijd ten einde.

De stille regen aan het raam
wordt stiller, en klaart op; een merel
fluit buiten in den ouden tuin.
Waar is de droefheid van de wereld?
Een stiller en een ouder zijn
is al wat wij hier nog ervaren,
en een vermoeden, dat zijn stem
verdwijnend zingt achter de jaren.

Ons rest nog enkel dit van hem
terug te leggen uit onze armen
in de aarde, die naar liefde en recht
met haar zacht gras zich zal ontfermen
over de muren die zijn geslecht.

1921.