Stilte, woedende trompet

[p. 15]

III

Een vochtige adem is over het land gegaan
Een wollige zucht steeg op uit de aarde
Het licht kruipt waar het niet kan gaan -

De blinde schilders, paarse schimmels in hun ogen
Nerveus, spreeuwvingerig schikken de ruimte, plooien
De harde, de loodzware boom en de berg van dons
Tot één epitheel: zachtkleurig, zachtwandelend been
Warme heup van verlangen: zachtwentelend paardeöog
Zo plooit zich de wereld een vleeslijke vlakte waarboven
Reeds handen opstijgen guirlandes van geur bordurend
Of priesterlijk cirkelend, langzame lammergieren
(Zich voordoend als zwanen, als gouden regen, wieken
Van glimlach en tongen als hemelse zwepen)

De dichter, de ziener met de verbrande ogen

Hij vindt waar het licht zich ontrolt

Tot een zevenkleurige zee

Misschien de sneeuwwitte bloem, de bloem met de inkt -

(Runen als weerhaken, nacht)zwarte wortels:

Op het eiland van lui parelmoer

Op het eiland der wenkende ogen

Op het eiland der zachtrose snuiten

Bouwt hij een zwarte machine -

Woordanker, tegenzon

Een vochtige adem is over het land gegaan
Een wollige zucht steeg op uit de aarde
De eenzame strekt haar lichaam, haar boot
Er is licht, er is adem; een sluier
Van schuim - welke zee? welke branding? -; er is
Gonzing van namen (klokken, duiven)
Er is een bewegen, bonzen, wuiven
Er is

- In de dij van de god

Gereed voor de sprong

Hurkt de gevlekte danser