Met twee maten

[p. 192]

Victor E. van Vriesland

Middag

Dit is het einde; met haar daverende koorden
Peilt de vergeefsche zon het grondelooze meer.
Mijn boot ligt onbeweeglijk in een heete sfeer
Van glanzende eenzaamheid. Op 't stroeve lichtveld moorden

Striemende branden mijn geteisterd aangezicht.
Dit is het einde; want de somber looden dreiging
Der barre bergen stort zich op me in starre zwijging
Onder 't gewicht van het verschrikkelijke licht.

Vloeibaar vuur stroomt roerloos uit vlambladige kelken.
Mijn boot ligt stil; ik hoor het gonzen van mijn bloed. -
In 't witte laaien van een blinden steenen gloed
Voel ik het leven als een bloem langzaam verwelken.