Met twee maten

[p. 67]

Zich niet meer...

Zich niet meer aan een enkeling te hechten;
dieper te reiken in een rijker rijk.
Zich niet meer naar den vleze te verknechten,
de slavernij, waaraan een elk bezwijkt.

Alleen maar om het heilig woord te vechten,
zodat geen wulpsheid zich er aan verrijkt.
Want alle lust loert om het lijf te slechten:
dat hij dit neem'... het is tòch eenmaal lijk.

Laat mij de weelden, die er overblijven
na wat bederven moet en dat wat doodt;

om hoger in zijn zangen te verblijven
moet men eerst sterven in het avondrood,

maar uit dien dood herrezen zal men schrijven
al wat niet sterft, maar staan blijft... levensgroot.