Keyser Otto den derden, en Galdrada. Deel 3
(1617)–Theodoor Rodenburg–
AuteursrechtvrijDerde deel
[Folio D3v]
| |
Gheledicht zijn de tochten mijnes traenens vlieten,
Verblind de ooghen zijn door 't biggelend gheween,
Verhaerst en ronckich is mijn stemme door't ghesteen,
Ontriemt mijn tonghe is door't langhe woedich knaeghen,
Onthert mijn herte is door ziels uytteeringh klaghen,
Verdooft is mijn ghehoor door d'Echos weer-gheluyt,
Die mijn bedroefde hert zo deerlijck heeft gheuyt.
Nu hebt ghy Tyter wraeck. Mijn lief, mijn here, my waerde,
Ghy ziet de naere hel die ick had op de aerde:
Een hel: Ia helsche hel, een nickerlijck ghewoel.
Ach, wist ghy Tyter wat ick in mijn hert ghevoel!
Wat zielens knaegh-wurm in t'ghemoede komt bezwaren,
Ghy zeghhen zoud' mijn quellen d'uwen evenaeren.
Oogs tenten luyckt dijn licht, uw licht gheen lichte ziet,
All' 'twerelts kreys-begrijp is my een naer verdriet.
het eerste bladt dat beeft, schijnt of het Laura dreyghde,
Berispende dat ick mijn liefde elders neyghde,
Als tot mijn eerste lief. 'tbosch, schijnt, bemurmureert
Dat ick mijn trouwe in ontrouwe heb verkeert.
Ach stomme scheps'len stilt! ghy dubbeld' mijn herts quellen:
Zee zo veel zands niet heeft, of ick heb meerder hellen.
Ach Tyter dat ick mocht ontdoen 'tgheen is ghedaen,
Met vulling van de zee vol bloedighe ghetraen,
'k Begost te weenen lief, en zo bedroeft te weenen,
Dat all' wat leeft my hulp huns tranen zoud' verleenen,
En zwemmen int ghevaer van dese bracke vloed,
Int woeste wree ghegolf, Waer t'water waer mijn bloed.
De geest verschijnt.
Verschijnt ghy Geest? geest, naect, uw' komst' my niet vervaerde,
Komt nader Gheest, treedt aen, Want nu ick van de aerde,
Met recht berouwe scheyd', zeer haest ick u verzel:
Midts met mijn dood, helaes! zo eyndich ick mijn quel.
Vervlucht niet, blijft my bu, ach Gheest! en wilt niet vluchten.
De geest vertrect.
Weest ghy ghetuyghe zelven van mijn laeste zuchten,
En hoe de laetste snick zal eynden met uw naem.
Ach Laura heeft vernield' de glory heures faem!
Toskaensche maeghden weent, helpt my ellend beschreyen:
Ach Ioff'ren! laet u niet door quaden raet verleyen,
Ziet op uw eygen plicht: beooght wel mijn verdriet:
De raders raden wel, maer zy en gelden niet:
Mijn onbedachte jeughde liet zich over stemmen,
Nu ziet ghy my in vloeden mijnes traenen zwemmen:
Gheen water tranen zijn't, t'is herte-puure-bloed,
En yder traen zo bitter als het bittre roed.
Ghemengelt met de gal van klaghelijck berouwe.
Dus wilt eerbare maeghden woord, en eede houwen,
Verwisselt nimmer van ghegheven echte trou.
| |
[Folio D4r]
| |
Ha nymphen spiegelt u aen dees bedroefde Vrou.
Nu ick my afscheyd' neme, en mijn ooghens traenen,
V tot uw eerb're plicht weemoedelijck vermaenen.
'k Verlast uw, k'laet de wereld met heur schricking-grim,
Die anders niet en is als een vervalschte schim:
Door yd'le waen vermond, een schichtighe weer-maeckster,
Een kind's, en zot ghetuyl, de redenens rabraeckster,
Een waenghelaten sloof, een wispeltuurghe gril,
Die zelven niet en weet wat heure wille wil:
Een borne der ondeughdens tochts bedriegerye,
Een wil'ghe haecking na vervloeckte slavernye,
Een bulbekackste grijns, een taerling-loope-kuur,
De nicker is in heure nickere-natuur.
Ha Hemel-heerscher-al, ghy alder-alheyds-allen!
Nu dat dees snoode wurm zo zondich is ghevallen,
Zy knield, zy bid, zy smeeckt, hoewel zy twijffeloos leeft,
Dat uw' ghenadens mildheyd heur misdaed vergheeft.
Vergheeft heur, Heer, vergheeft, want ghy oyt waert gerede
Om te vergheven die met buyghzaeme ghebede,
Heur schuld bekennen, g'lijck ick kenne mijn misdaed':
Ghy wilt niet datter eene ziel verlooren gaet.
Vw' scheps'len zijn zo waerd, en daerom uwe grootheyd
Is grooter in ghenaed' als menschelijcke snoodheyd.
Mijn herte flauwt, helaes! mijn azem gantsch verstickt,
Hoewel ick graechlijck sterf, nochtans mijn hert verschrickt
Door't naecken vande dood. Ach naboots van mijn waerde!
Zy ziet op de schildery.
Ghetrouwen Tyter, nu ick scheyde van de aerde:
Blijft heroijksche Beeldt, verkeert u in metael,
En laet de trouheyt zelve zijn uw pedestael.
Verciert uw blonde hooft gantsch met Lauriere vlechten,
Want liefde zelven zal uw statua oprechten,
En heven u op't top des arctrijckx hooghste pool:
Ick gheef nu Tyter weer t'gheen Laura hem ontstool.
Spreeckt beelde, beelde spreeckt, kan klacht u niet verwrecken?
Of wilt ghy dat ick u met tranen zal bedecken?
En bulder uyt 'tghezucht van mijn vermoeyde ziel,
Sy kust de Schildery.
Ia dat ick nu ootmoedich voor u, beelde, kniel:
Ick kniel, helaes! ick kniel met een ghebooghen herte,
En print op uwe lippen 'tafbeeld' mijnes smerte,
Sy omhelst de Schildery en sterft.
En op dat ick mijn lukkens hoochste luck verwerf
Omhelst met u, ach beeld! ick sterf, ick sterf, ick sterf.
Flavio.
Hoe oft met Laura is? helaes hoe mach heur wesen?
De groote kranckheyd doet dat ick heur dood moet vreesen.
| |
[Folio D4v]
| |
Hoe ist mijn lief! zy slaept, helaes, op Tyters beeldt:
't Is Tyter, Tyter ist die in heur hers'nen speeldt.
Ha Laura, Lief! mijn hert, helaes, gantsch gheen beweghen?
Of spreeckt ghy met hem die ghy meeste zijt gheneghen?
Mijn Engel, gantsch verkleumt? helacy zy is dood?
Porcelia. Lacy, Geralda.
Binnen.
Guydeon.
Guyde.
Helacy 'tblijckt dat mijn Galdrada is afkeerlijck,
En lijcke wel is mijne liefd' deughdzaem en recht eerlijck,
Godt vreesende ick lief. Nochtans ghelooft zij 't niet,
Waerom? Vermidts zy dit ghetrouwe hert niet ziet,
En waent vermidts ick heur dus schichtelijck bezinne
De liefd my niet beweeght, maer dat ick geyl beminne.
Mijn woorden acht zy woorden, azemlijcke wint,
Gh'lijck of de woordens galmt gheen herte grond en vindt.
Galdrada waer mijn hert ghetraylet, en door zichtlijck,
'k Weet dat ghy tuyghen zoud' dat in Florens niet lichtlijck
Ghetrouwer neyginghe als de mijn wesen zou.
Ick weet leergiericheyd zeer dickwils port me Vrou,
Galdrada, om de Kluys'naer vaecken te verzellen:
Ach of my sterren rey zich gunstich nu woud' stellen,
Dat ick ghemoeten mocht die perl in dese stond',
Om heur te beelden af mijn reyne liefdens grond:
Hier after dit gheboomt is best ick my behoede:
Stuurt Hemel want uw stuur ons stuurden oyt ten goede.
Mochten traenen tuyghen zijn,
Van de trouheyd mijns ghemoede:
'kBor'lden uyt de ooghen mijn
Bloede tranens laeuvve vloeden.
Mochten schrilling en ghesucht,
Doen Galdraed' mijn liefd' gheloven,
'kVulden gantsch de vvyde lucht:
'tZees ghedruys zoud' ick verdoven.
Mocht het droef ghemurmureer,
'tHert bevveghen van Galdrade!
Nimmer zoud' mijns herts onvveer,
Vande droeve storm verzaden.
Mocht het naere droef ghezucht
Heur tot medely bevveeghen,
| |
[Folio E1r]
| |
'kDuysterden miin oogjens licht
Door een bloede-traene-reghen.
Galdrada.
Het wichtichste voorstel vereyscht het kloeckst' berade,
Door haestich, ras besluyt werckt elck zijn eyghen schade,
En meest 'tgheen 't echten roert, dies ick my schreumich vin,
Hoe wel ick deur deez' echt de hooghe staete win.
Doch, lacy! inde staet is d'echte niet gheleghen,
Maer inde echt, de staet. Want die wel overweghen
En paylen grondich na het heymelijck ghevaer,
De plicht, de zorg, het juck, de moey'lijckheyd', 'tbezwaer,
Ooght meerder op de echts-grond, als de hooghe staten.
“De echt ons steets verzeld, de staet kan ons verlaten.”
Guyde.
'k Vermoedich door mijn liefd', 'k verlaet de lievers schroom.
Ioffrou Galdrada wilt verschoonen dat ick koom,
Waer ick ben onverwacht.
Galdra.
De wech is elck een vrye.
Guyde.
Verschoont mijn stoutheyd mits de stoutheyd die ick lye,
En geen verlichting vind als in uw lief ghezicht.
Galdra.
Heer Guydeon het zegghen valt een yeder licht.
Guyde.
Als 't zeggen niet verzeldt met een hertgrondich meenen.
Galdra.
Zom kunnen in een azem lacchen en weer weenen.
Guyde.
Waer dat bevaynstheyd heerscht.
Galdra.
Helaes! dats zo ghemeen,
Dat onder duyzendt lievers vindmer qualijck een
Wiens meening evenaert de passie huns zegghen,
Maer door de schijn van liefd zy hangelen en dregghen
Na onze herts gheheym: En gh'lijck een Vrouwen hert
Zeer lichtelijck medooght, beooghende hun smert,
Werd dickwils door de waen d'onnoz'le Maeght bedrogen,
Alleen door't valsch getraen van schalcke lievers oogen,
Ghelijck d'ondervinding leert.
Guyde.
Ghelooft Galdrada niet
Dat ick inwendich voel 'tgheen ghy uytwendich ziet.
Galdra.
Onzichtbaer is uw hert.
Guyde.
En zichtbaer zijn mijn quellen.
Galdra.
Veel kuuren, zietmen, ken de minne-schicht aenstellen,
Hoboll'ghe parten oyt het blinde boefken wrocht.
Guyde.
Den Hemel straffe my zo ick door wulpsheyd zocht,
Of lock-lust terghden my, om uwe gunst te winnen.
Galdra.
Zeer veel bedroch, eylaes! wy inde woorden vinnen.
Guyde.
Acht ghy mijn woorden valsch.
Galdra.
Dat waer te veel ghezeyd.
| |
[Folio E1v]
| |
't Waer deerlijck zoder in zo goede kasse leyd
De valscheyd, dies ick acht u daer toe veel te reed'lijck.
Guyde.
En wonder datter by u schoonheyd waer yets wreedlijck.
Galdra.
Wat noemt ghy wreedheyd, Heer? 'k g'loof niet gy't wreedheyd acht,
Als u mist of misluckt het gene ghy verwacht?
Is't zo, zo kunt ghy alle Ioffren wreede maken,
Die ghy verzoeckt, en aen 't verzoeck niet kunt gheraken.
Mijns oordels is't onreen zo ghy de Iuffrou scheldt
Voor wreede, om dat zy heur neyging niet en steldt
Tot weer-liefd', want de liefde kan niet zijn ghedwonghen:
Ten is gheen weer-liefd' zo zy daer toe wert ghedronghen:
Dies acht ick dat ghy liens hebt meerder wreedheyds schijn,
Die oord'len dat een Vrouwe daerom wreedt zou zijn
Mits zy u niet weer-lieft.
Guyde.
Is dat gheen wreedheyds teken,
Dat beden en ghesmeeck d'afkeerlijckheyd niet breken
Noch niet vermurwen kan?
Galdr.
Och neen, Heer.
Guyde.
Waerom dat?
Galdr.
Al mist de lievert 'tgheen hy graeg-ghelijcke hadt,
Onluckich acht ick hem; maer zy is te verschoonen
Al kan zy aende lievert gheen weer-liefde toonen:
't Weer-lieven is gheen plicht, maer het herkennen wel.
Guyde.
En zo hy midlertijd leeft in benaude hel?
Galdr.
De Ioffrou hem voldoet zijn quelle te beklaghen;
Maer onghehouden dat zy hem weer-liefd' zoud' draghen:
Want waer de Vrou verplicht dat hy weer-lieven most
Die heur weer-liefd' verzocht, mijns oordels zo en kost
De liefd' geen vryheyt zijn, maer vryheyds-al-verliezen,
Vermits men lieven most die ons weer-liefd' verkiezen.
Waer over ick besluyt dat die onreed'lijck klaecht,
Van heur die werdt ghelieft, en geen weer-liefde draecht.
Guyde.
En dat zy niet medoogt, kunt ghy dat oock verschoonen?
Galdr.
Medoghen is yets anders als weer-liefd' te toonen.
Guyd.
Hebt dan medoghen, lief, om 't gheen ghy in my speurt.
Galdra.
Door reden het medoghen lichtelijck ghebeurt.
Guyd.
Op hope oft medoghen veerder yets mocht wercken.
Galra.
't Medoghen troost, maer kan de hope niet verstercken.
Guyde.
Verstercken kan't de hope zoo't met inzicht gheschiet.
Galdra.
Hoe kan 't verstercken zo ick u weer-lieve niet?
Guyde.
Mits mijn onwaerde?
Galdra.
Neen.
Guyde.
Wat kan 't dan anders wezen?
Galdra.
Zo veel ghevaer is inde echt dat ick d'echt vreze.
Guyde.
Vreest niet de heyl'ghe staet.
Galdr.
De staet ick heylich acht.
| |
[Folio E2r]
| |
Guyde.
Zo kender in de staet niet als rust zijn verwacht.
Galdra.
't Is zo, maer dicwils beurt dat wy recht anders vinden.
Guyde.
Waer liefd' niet heerscht, en wy uyt lust de echt beminden.
Galdra.
uw neyging moet zijn minne.
Guyde.
Ioffrou, neen, 'tis lust.
Galdra.
Zo raed ick dat ghy in't verzoeck mijns weer-liefds rust.
Guyde.
En zo mijn ziele ernstich in die lust verheughde?
Galdra.
Tot minne-lust?
Guyde.
Och neen, ick lust alleen na deughde.
Galdra.
Na deughd? hoe kan dat zijn? daer is geen deughd in min.
Guyde.
Ick lief u om de deughde die ick in u vin.
Galdra.
Zo lief ick u weerom om uw liefd' t'evenaren.
Guyde.
Laet dan deez' deughde lievers inde echt vergaren.
Galdra.
Vergaren inde echt? dat waer de deughd misdaen.
Guyde.
Hoe Ioffrou? zouder inde echt geen deughd bestaen?
Galdra.
Och ja, want zonder deughd heeft d'echte geen ghenoegen.
Guyde.
Me Ioffrou wilt u dan om deughd in d'echte voegen.
Galdrade.
Zo lieft ghy my om d'echt, en om mijn deughde niet.
Guyde.
d'Echt lief ick om de deughde diemen in u ziet.
Galdr.
Wats krachtichst' in u, lust tot deughd, of graeght tot d'echte?
Guyde.
Zy beyde hebben hun bezonderlijcke rechte.
Galdr.
Dat is geen antwoort, Heer. Ick vrage wien van beyd?
Guyde.
Zeer qualijck deed ick zo ick d'een van d'ander scheyd.
Galdr.
Ghy scheyd niet, zo die noch te zamen niet verknochte.
Guyde.
Zo zeg ick dat ick d'echte mits uwe deughd verzochte.
Galdr.
Noch antwoort ghy niet recht, 'k vraeg u wie krachtighst' is.
Guyde.
De deughd.
Galdr.
De deughd mijn Heer?
Guyde.
Het is de deughd ghewis.
Galdr.
Zo deughde 't krachtichst' is, wat wilt ghy veerder haken?
Guydeon.
Om u, vermits uw deughd, mijn echte Vrouw te maken.
Galdra.
Zo zijt ghy niet vernoegt dat ghy my deughdzaem vond?
Guyde.
Mits dat uw deughde heeft mijn hert en ziel ghewond.
Galdra.
Heer Guydeon, wat wonden kan de deughde gheven?
Guyde.
Een wondens haecking om met u verzaemt te leven.
Galdra.
Met my verzaemt? zeer wel, blijft stadich waer ick ben,
Doch buyten d'echt.
Guyde.
Helaes! dat niet vernoeghen ken.
Galdra.
Waer is dan uwe deughd? is deughd dan zo onmachtich,
Dat deughd blijft onvolmaeckt, ten zy ghy zijt deelachtich
't Ghenot mijns lichaems?
Guyde.
't Schijnt natuur ons overheert.
Galdra.
Zo ghy't lichaems ghenot deur deughde niet afweert.
Guyde.
uw schoonheyd terght te zeer.
Galdra.
Stelt daer uw deughde teghen,
En denckt dat ick tot echten niet en ben gheneghen:
| |
[Folio E2v]
| |
Maer lieft my om mijn deughd, en ick lief u weer-om.
Guyde.
Scherpzinnicheyd uws reden maeckt mijn sprake stom.
Verweende schoon! Galdrada, zo ick niet ken zegghen,
Zo redenrijck de neyging die verburgen legghen
In't middel-punt mijns ziel, ghenoeght u, waerde Vrou,
Dat ick na uw verdienst, uw waerde waerdich hou
Om met een Prins in d'echte staet u te verzellen?
'k Beken mijn moedicheyd mijn hoop te hoog doet stellen,
En d'onverdienst vergeet, en onrechtvaerdich stry.
Galda.
Ick weet Heer Guydeon verdiendt veel meer als my.
De neyging die ghy toont zoud' my ten deel beweghen
Tot weer-liefd', en de grond heb ick u noch verzweghen:
Het blijckt my datghy zijt mijns Vaders liefde wis,
En g'lijck de schuld en plichte van een Dochter is
Te buyghen onder raed, en wille heures Vader,
En dat zijn Majesteyt was uwe echts aen-rader,
De oorzaeck ghy wel weet.
Guyde.
uw vroomheyd, en uw deughd.
Galdra.
Heer Guydeon daerom ghy wel vertrouwen meught
Dat ick tot danck uws liefd's gedwonghen ben door reden,
Zo dat de liefd' mijns Vaders, desg'lijcks uw ghebeden
Beweghen my tot liefd'.
Guyde.
Me-Ioffrou ghy bewijst
De deughde uws ghemoeds, en mijn luchts-sterre rijst
Veer boven d'hooghste pool, uytmuntend' in ghelucken
Veel meer als of ick kost Iupijn zijn troon ontrucken.
Laet my tot danckbaerheyd dan kussen deze hand,
En tot bevest mijns trou aenvaerd dees diamant:
Ia wensche zijn waerdy, om meer mijn trou te gh'loven,
In waerde Cleopatraes perle ging te boven.
Galdra.
uw' liefde ick misdeed, aenvaerd' ick uw juweel.
Guyde.
Waerom mijn Ioffrou?
Galdra.
Mits ick acht uw hert zo eel,
Dat uyt de born uws liefd' gheen valsche woorden komen,
En 't waer blijck mijns wantrou, zo by my was ghenomen
Yets tot bevest uws trouws, op't woord ick my vertrou,
uw woord ick vaster band als diamanten hou.
Guyd.
Ontfangtze als een gift.
Galdra.
Dat wil ick u niet weyg'ren.
Guyde.
En door d'ontfanging doet ghy myne glory steyg'ren
Tot d'elfden Hemels top.
Gald.
Heer ghy poetizeert.
Laet d'elfden Hemels heerscher by ons zijn ge-eert,
En bidden dat hy stuurt onz' willen beyd te rechte,
Op dat tot zijnder eer gheschiede deze echte,
Waert alles in bestaet.
Guyd.
Ick zie daer komen een.
Galdra.
'k Bid laet hy ons niet zien midts dat wy zijn alleen.
Beyde binnen.
| |
[Folio E3r]
| |
Flavio.
De warring mynes Geests, de droeve naere pars,
Veroorzaeckt dat ick ben mijn leven moed' en war.
Gherabraeckt is mijn hert, mits zinnens razernye,
En leve in een woeste nickers slavernye.
Barst aerde! slockt my in! snijd af mijn levens draed,
Bevrijd my door de dood van deze droeve staet.
Mijn Laura is in rust, en zal ick nimmer rusten?
't Schijnt dat de helsche spoken yzelijcke lusten
Om grypen deze ziel. Ach! hoe't ghemoede treurt,
En door ghedachts gewoel het droeve hert verscheurt,
Als my, helaes! voorbeelding, Laura, stelt voor ooghen.
Ick ziet, helaes! ick ziet hoe zy my is ontoghen.
Die myne scheen, maer laes! noyt myne is gheweest:
Ach Hemel, wat ick zie! 'tis Lauraes lieve Gheest.
Lauraes geest verschijnt.
't Is Laura! Laura ist! weer uyt heur graf gherezen?
Wat wilt ghy? om van my ghewroken nu te wezen,
Mits ick uw lichaem stal 'tgheen Tyters eyghen was?
Ghenoeght u dat ick strijf, en woedich hassebas,
En bedel om mijn dood, om in mijn graf te klaghen
De ramp en ongheluck des quelling mynes daghen.
Tyters gheest verschijnt.
Ach wat my nu verschijnt! Ach Hemel wat ick zie?
't Is Tyters Geest, 'k en weet niet werwaerts dat ick vlie,
Bezingelt in verdriet. Hier Laura, en daer Tyter.
Met redenen ghy Gheest wel wezen mooght verwyter.
Ick minnelijck u stal uw eyghen echte lief.
Wat zijt ghy Flavio dan? een minnelijcke dief,
Eens anders gay, ick kent, 'k bekent hier aen u beyden.
Ghenoeght u Geesten dat ick vaerdich ben te scheyden
Van d'aerde, en verzel u in het naere graf,
Mits 't leven my verdriet? 'tghemoede is zo laf
Dat ick ghewillich sterf, en sterve door wantrouwe,
Mits ick struyck-roofden Tyters eyghen echte Vrouwe.
Waer keer ick? hier wantrou, en uwe Gheesten daer!
VVantrou verschijnt.
Hoe yz'lijck is 'tghezicht! hoe schrickelijck en naer!
Hoe woedelijck bestrickt! om Flavio te verbazen.
Ha helsche spoken die de ziel verwoest doet razen!
Vernield dit droeve hert, trianglich dus bestrickt.
Waer vlieg ick? 'tschijnt wantrouwe na mijn ziele mickt.
Wantrouwe! neen, 'ken wil. O Gheesten wilt my laten.
Wat ken doch mijn wantrouwe uwe wrake baten?
Zy gaet, hy volght. Oy me! wat heeft de Min ghedaen?
Ha Flavio! wat hebt ghy woestelijck bestaen?
Ha Wereld! looze mom! ha wispeltuur'ghe zinnen!
Toscaners ziet, ick bids! Wat sproot uyt geyl beminnen,
| |
[Folio E3v]
| |
Dus niemant en ghelooft zijn eyghen dwaling niet,
Door dat hy door de tijds beloop het zelven ziet.
Ick bid u, leert van my na niemants lief te lusten,
Mits ick stal Tyters vreughd, en roof my eyghen rusten.
Binnen.
Bedil-al.
VVat gaeter oock al om?
VVat zien vvy vreemde dinghen,
Bedil-al vverden stom.
Kost ick miin tong bedvvinghen:
Maer neen ick spreect 't al voort.
'k Verzvvijgh doch niet een vvoord.
Hoe oft nu Flavio maeckt?
Nu dat hy ziet zijn dvvaelen,
'k VVed dat hy nu noch haeckt
Laur' uyt heur graf te haelen.
Dus vverckt elck een hun rouvv,
Die mind een anders Vrouvv.
En ick ghelooven moet
Dat alle echte zaeken
De mensch niet inne doet,
Maer d'Hemel moetze maeken.
Nu zeght my doch vvat vvast
Dat Tyter vvas verrast?
My dunckt daer zitter een,
Die zeyd, ten is gheen vvonder,
Het gaet zo in't ghemeen,
Daer schuylt vvat heymlijcks onder:
't Is nochtans vreemd besluyt,
Dat d'een troudt d'anders Bruyt.
Maer hebt ghy vvel verstaen
Van Guydeon en Galdrade?
Het huvveliick gaet aen,
En dat door 's Keyzers rade.
Doch vveet ghy vvat ick gis?
Dat Ott' een schaeckert is.
| |
[Folio E4r]
| |
Al zeg ick het niet klaer,
Ghy denckt vvel mijn ghedachten,
VVat Guydeon hier naer
Van Otto mach vervvachten.
Bedil-al ziet het al
VVat noch ghebeuren zal.
En veelen oock met my,
Nu hy heur staet doet steyg'ren,
VVant hoe zou kunnen zy
Aen Otto minne vveyg'ren?
Hy gheeft heur staet en goed,
Maer vveet vvaerom hy't doet.
Nu moet ick na de feest,
En moghen my vvel vrezen,
Mits door mijn quade gheest
Zal't al bedillet vvezen:
VVant dus streckt mijn ghemoed,
En duyd' gheen ding ten goed.
binnen.
Keyzer Otto. Marquijs van Brandenburgh. Octavio. Billincion, Guydeon. Galdrada.
Guyde.
Ghenaed Heer, ootmoedich wy gheknielet buyghen.
Galdra.
Om aen uw Majesteyt onz' danckb'rheyd te ghetuyghen.
Keyzer.
Ick acht u beyde waerd deez' echtelijcke vreughd,
Om u uw trouwe dienst, Galdrada mits heur deughd.
Nu mach de Wereld door't beloop des tijd bemercken,
Hoe eerbaerheyd en deughde hooghe staet kan wercken.
Hier blijckt nu dat de deughd in't eynd de deughde kroont,
En dat de deughde zelven heure wercken loont.
Wat is de deughd? een kracht die qua-lust kan vernielen,
Ghezondtheyd des ghemoeds, en krachte onzer zielen.
De gift die ick u gaf der Landen Casentijn,
En de valeye Arna nu uwe eyghen zijn:
Ick maeck u Heer en Vrou, om u gheluck te ryzen.
Galdra.
Ghenaed'ghe Heer mijn danck ick immer zal bewyzen.
Guyde.
En myne danck ick immer toonen zal mijn Heer.
Keyzer.
Mits zy met staten huwd, en ghy met deughd' en eer.
Billinc.
Door gunst uws Majesteyt.
Keyzer.
'k Acht hun mijn gunsten waerdich.
| |
[Folio E4v]
| |
Guyde.
En wy tot dienstbaerheyd gherede, en wil vaerdich:
uw Majesteyt gh'lijck slaven ons ghebieden meught.
Nu mach Toskanen zien hoe dat de deughd verheughdt.
Billinc.
Dit Vaderlijcke hert barst uyt gheneugtens tranen.
Keyzer.
En deze Maeghden wy nu stichtelijck vermanen,
Dat yder schuwen wil de looze minne-lijn,
Wy wenschen dat zy all' Galdrades moghen zijn.
Ick wensch u beyden luck den Hemel u wil gheven.
Gu. Gal.
En wy nae plicht en schuld in uwe dienst te leven.
Branenb.
En Brandenburch u wenscht u beydens hertens vree.
Octavio.
Het zelfde wenscht Octavio dees ghehuwde mee.
Keyzer.
En dat uw herten eenzaem in uw echt zijn groeyende,
En u in deughd verheughdt ghelijck in Liefde bloeyende.
Eynde.
|
|