De geestelijke goudschaele
(1683)–Hendrik Rintjes–
AuteursrechtvrijZijnde een versameling van een goedt getal uitgesochte geestelijke liedekens en psalmen
Den ix. Psalm.Heer ick wil u uyt ‘s herten gront
Prijsen, end’ over al doen kont
U wonderen in allen wijcken,
Die niet en zijn om vergelijcken.
2. In u wil ick wesen verblijdt,
Dat is mijn vreught tot deser tijdt,
Uwen Naem schoon wil ick oock prijsen,
End’ u met lof-sangh eer bewijsen.
3. Om dat door uwe groote macht
Mijn Vyandt wijckt end’ vliedt met kracht,
End’ dat hy neder licht gheslaghen,
Door u aenschijn swaer om verdragen.
4. Ghy zijt soo goet in desen stant,
Dat ghy mijn saeck’ neemt by der hant:
Ghy sit tot mijn hulpe vol-veerdigh
Op den stoel als Rechter rechtveerdigh.
5. Mijn Vyanden hebt ghy verdaen,
End’ de Boos’ all’ haest doen vergaen:
| |
[pagina 37]
| |
Ghy hebt haer ghedachtenis prachtich
Te niet ghedaen door u hant krachtich.
j. Pause.
6. Wel aen ghy loos mensch wel bekent,
Hebt ghy u voornemen volendt?
End’ vernielt ons Steden verheven?
Is haren naem gantsch t’onder bleven?
7. Och neen: want God met groter kragt,
Die eeuwich heerschet, hoogh gheacht,
Is op den stoel, so ‘t is ghebleken,
Gheseten om ‘t Recht uyt te spreken.
8. Daer sal hy rechten met bescheyt,
‘t Aertrijck dat hier beneden leyt,
Weghende de saken met reden
Van alle Menschen hier beneden.
9. Daer wert Godt de toe-vlucht alleyn
Des armen, die men acht seer kleyn,
Iae sijn toe-vlucht, die hem in ‘t lijden
Sal verquicken en doen verblijden.
10. Dies sy, dien ghy, Heer, u maeckt kont
Sullen op u vast staen ghegront:
Want die tot u gaen, Heer ghepresen,
Sullen hier niet verlaten wesen.
ij. Pause.
11. Looft nu met Lof-sanghen seer klaer
Godt die tot Zyon woont eenpaer,
Vertelt sijn groote wonder wercken,
Maeckt dats’ alle menschen bemercken.
12. Hy ghedenckt aen der vromen bloedt,
End’ wreeckt dat met een gram ghemoet:
Dat gheschrey wil hy niet verachten
Der benauder, noch oock haer klachten.
| |
[pagina 38]
| |
13. Heer, ghy die mijn Godt zijt in noot,
Siet aen mijn Kruys end’ lijden groot:
Dat mijn Vyanden my op-dringhen,
Uyt den wegh des Doodts wilt my bringen.
14. Dat ick midden in u ghemeen
Uwen Lof-singh ende anders geen,
Zijnde verblijdt, end’ oock ghedachtigh
Dat ghy my verlost hebt waerachtigh.
15. De Boose zijn haestelijck al,
In haer stricken komen ten val,
Haer voeten zijn in ‘t net ghevanghen,
Dat sy voor my hadden ghehanghen.
iij. Pause.
16. Soo is Godt gheworden bekendt,
Hebbende dit oordeel ghe-endt,
Daer in dat den schalck heeft bevonden
‘t Quaet sijner listen niet om gronden.
17. Dit ‘s seker dat de boose saen
Haest sullen vallen end’ vergaen,
Godt sal die straffen onvertoghen,
Die hem niet en hebben voor ooghen.
18. Maer den mensch ootmoedich, o Heer,
Sult ghy vergheten nimmermeer,
Sijn hoipe, die hier is mispresen,
En sal by u niet ydel wesen.
19. Komt doch Heer, toont nu u gewelt
Op dat de mensch hem niet en stelt
Teghen u, maer dat alle scharen
Voor u ghericht hen openbaren.
20. O Heer die daer eeuwichlijck leeft,
Maeckt dat der bosen harte beeft,
Doet hen verstaen (dit is mijn wenschen)
Dat sy niet zijn dan swacke menschen.
|
|