De geestelijke goudschaele
(1683)–Hendrik Rintjes– AuteursrechtvrijZijnde een versameling van een goedt getal uitgesochte geestelijke liedekens en psalmen
Stemme: Adam ons Vader wel.Een oorlof Liedt aenhoort,
Dat ick u singhen sal,
U vermanende voort,
Ga naar margenoot+Te gaen op den wech smal,
Om den ghenaden tijt,
Ga naar margenoot+Seer kostelijck beseven,
Ga naar margenoot+Versuymelijck niet quijt,
Te worden in dit leven.
2. Levendigh nae den Gheest
Ga naar margenoot+Weder-geboren zijn,
Moeten wy aldereerst,
Worden op dit termijn,
Want niemant sonder dat
Ga naar margenoot+En sal Gods rijck be-erven,
Willen wy in de Stadt,
Ga naar margenoot+’s Vleesch lust moeten wy sterven,
3. Sterven ‘s Vleesch kosten quaet,
Ga naar margenoot+En verrijsen oprecht,
Ga naar margenoot+Als een Goddelijck zaet,
Ga naar margenoot+In een goet leven slecht,
| |
[pagina 25]
| |
So moet een Christen Kint,
Als sijn Vader ghepresen,
Gheaert ende ghesint
In alle dinghen wesen.Ga naar margenoot+
4. Ten mach ons baten niet,
Dat wy dus sijn ghenaemt,Ga naar margenoot+
Als an ons yet gheschiet,
Anders dan het betaemt,
Daerom laet ons vol-doen,
Onsen name ten fijne,
Dat wy nae dit seysoen,
Niet en komen in pijne.Ga naar margenoot+
5. Laet ons altijt voort aen,
Ghedachtigh zijn, waerom
Dat wy ghenaemt zijn, vanGa naar margenoot+
Het vrye Christendom,
Broeders en Susters goet,
Met noch namen seer schoone,Ga naar margenoot+
Vruchtbaer Wijn-Rancken soet,Ga naar margenoot+
Sout der aerden udoone.Ga naar margenoot+
qqq
6. Aen u mijn Vrienden lief,
Schinckt ick dit Liedt present,
Als een memory Brief,Ga naar margenoot+
Om te maken bekent,
Hoe dat mijn hope staet,
By u noch te vermeyden,
Daer niemant door sijn daet,
Oorsaeck en wert tot scheyden.
7. Nae dien alle dingh nu
Heeft sijnen tijt, door lijt,Ga naar margenoot+
Daerom vermaen ick u,
In hopen zijt verblijt,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 26]
| |
Wy sullen noch hier naer,
Weder by een versamen,
Ga naar margenoot+Daer gheen scheyden wert swaer
Ga naar margenoot+In ‘t eeuwigh leven, Amen.
8. Ten laetsten en vergheet
Ons niet, nae dien dat ghy
Van ons eensdeels wel weet,
Ons goet ghemoet tot dy,
Oorlof ick segh adieu,
Godt die wil u bewaren,
Tot dat wy op een nieu
Weder by een vergaren.
|
|