De geestelijke goudschaele
(1683)–Hendrik Rintjes–
AuteursrechtvrijZijnde een versameling van een goedt getal uitgesochte geestelijke liedekens en psalmen
Over Esai, 53. Cap. Stemme: Van den Lxv. PsalmWie is, die ons ghehoor sal gheven,
En nemen ons woort waer?
Wie is, dien ‘s Heeren arm verheven
Sal werden openbaer?
Hy us voor hem kleyn op-gheschoten,
Ghelijck een slechte spruyt,
En als een wortel die ghesproten,
Op ‘t Dorre Landt, schiet uyt.
2. In hem en as ghedaent noch wesen,
Noch ganrschelijck gheenen schijn.
Wy saghen niets dat mocht ghepresen,
Oft ons bevallijck zijn.
Hy is verworpen en versteken,
En van elcken een ghehaet.
Een yeg’lijck was van hem gheweken,
Elck een heeft hem versmaet.
3. Hy is een Man vol smert en qualen,
Dat ‘t eenen schier verleet.
Hy macher vry wel van verhalen,
Als die van lijden weet.
Wy hebben ons van hem ghekeeret,
| |
[pagina 232]
| |
Met walging en verdriet.
Soo heerlijck wert hy veroneeret:
Men hiel van hem gantsch niet.
4. Voorwaer nochtans, hy heeft gedragen
Ons kranckheyt ende quael.
Hy heeft op hem ons smert en plaghen,
Gheladen al-te-mael.
Wy meynden, nae dat wy hem saghen,
Soo soberlijck te pas,
Dat hy van Godes hant gheslaghen,
En dus ghemarteert was.
5. Maer hy ontfingh al dese wonden,
Om ons misdaden boos:
En wert ghebroken om ons zonden,
En wercken Goddeloos.
Hy is tot onse straf verwesen,
Om ons te maken vree,
Sijn stramen hebben ons ghenesen,
Mits hy hiel onse stee.
j. Pause.
6. Wy hebben al te mael ghedwalet,
Als Schapen woest en schou,
Elck heeft den rechten wegh ghefalert,
Elck liep al waer hy wou.
Maer Godt heeft nae sijn goet bevallen,
Ons zond’ op hem gelecht:
End’ overtredingh van ons allen,
Is door hem op-gherecht.
7. Hy wort ghepijnt, gepraemt, genopen,
Doch sonder sijne schult:
Maer, hy en doet den mont niet open,
Maer lijdt het met ghedult.
Hy wordt ter doot, met eyghen wille,
| |
[pagina 233]
| |
Ghelijck een Lam ghevoert,
Of ‘t Schaep, dat voor de Scheerders stille
En stom, den mont niet roert.
8. Doch, wordt genomen uyt het truyren
Van dit ghericht, en kracht,
Wie sal vertellen sijn langh duyren,
En wonderlijck gheslacht?
Hy was van ‘t leven af-ghehouwen,
Soo ‘t scheen tot in den gront,
Maer dese plaech en dit benouwen,
Quam hem van mijns volcx zont.
9. Men heeft hem ten Graf op-ghegeven
In ‘s Goddeloosen macht,
En door de boosen van het leven,
Met smert ter doot ghebracht:
Daer hy noyt yemant in misdede,
Noch van misdoen en wist,
Uyt sijnen mont en quam noyt rede,
Van arch, bedroch oft list.
10. En ‘t was nochtans Gods wel-behagen
Dat hy ghemarteert wert,
En van des Heeren hant gheslaghen,
Met bitter sware smert.
Maer als hy sich sal hebben schuldigh
Ghemaeckt voor ons misdaet,
Dan sal hy sien seer menighvuldigh,
Op-groeyen ‘t Heylich Zaet.
ij. Pause.
11. Hy sal verlenghen sijne daghen,
Bevrijt van allen druck:
En in sijn hant sal Gods behaghen,
Ghedijen met gheluk,
Hy sal sijns Arbeydts vrucht ghenieten,
| |
[pagina 234]
| |
Versaet van sijnen wensch,
Dus sal hem, gheene moeyt verdrieten,
Slechts om den heyl des mensch.
12. Want mynen Dienaer seer rechtveerdig
Veel Lieden over al,
Door sijns naems kentenis hooghweerdig,
Rechtveerdigh maken sal.
Daeromme dat hy haer misdaden,
En hare zonden swaer
Als Godes Lam op hem sal laden,
En wech doen t’eenegaer.
13. Dies wil ick hem met groote Heeren,
Den Roos doen deylen uyt:
En boven ander Vorsten eeren,
Met treffelijcken buyt.
Om dat hy sijn Bloet heeft vergoten,
En sijn Ziel niet ghespaert,
Iae is gheweest, self onverdroten
Met ‘t Godloos Volck ghepaert.
14. Daer door ook hy de schult misdadig,
Van vele menschen heeft
Op hem ghenomen seer ghenadigh,
Die Godt haer nu vergheeft,
Te meer, dat hy de Goddelosen
Noch daghelijcks verbidt:
En aen Gods zijde voor de Bosen
Als tusschen-spreker sit.
|
|