De geestelijke goudschaele
(1683)–Hendrik Rintjes–
AuteursrechtvrijZijnde een versameling van een goedt getal uitgesochte geestelijke liedekens en psalmen
Den xxxvij. PsalmQuelt u daer met niet, so ghy in dit leven,
‘t Gheluk der godtloosen moet schouwen aen,
Den korten voorspoet die hen Godt wil geven
Misgunt hen niet, want sy seer haest vergaen
Sy moeten als dat hoy op ‘t veldt verdwijnen,
End’ oock ghelijck dat gras verdorren saen.
2. Vertrout Godt, laet u goede wercken schijnen,
Ghy sult dat aertrijck besitten hier naer,
En gebruyken met vreughden vry van pijnen:
In Godt sal u blijtschap wesen eerbaer,
Hy sal u al uwes herten begheeren
Laeten volghen nae sijn belofte klaer.
3. Werpt de sorgh op Godt wilt die van u weeren:
Betrout op hem, ende hy sal seer snel
| |
[pagina 157]
| |
Uyt-richten u saken end’ u gheneeren
U vromigheyt sal hy kondt maken wel,
End’ openbaren uwe deughd’ ghepresen,
Ghelijck den middagh die klaer is end’ hel.
4. Laet Godt doen, wacht op hem, wilt stille wesen,
Zijt onbeswaert, vergramt u nog sorgt niet,
Als de schalcken door spoet zijn hoog geresen
Doet u sulckx wee, laet varen sulk verdriet
Verbindt u niet tot boos doen wat sy kallen,
Dat ghy haren wil niet doet, wel toesiet.
5. Want een tempeest sal snel over hen vallen,
Maer die vastelijck verwachten den Heer,
Die sullen erven d’aertrijck met hen allen.
De boose sullen vergaen met oneer,
So dat als haer Stadt gesocht wert nae desen
Daer van en sal ghevonden zijn niet meer.
j Pause.
6. De Vrome sullen een landt uyt ghelesen
Erven, end’ niemandt benouwen aldaer,
Sy werden verheught, verquickt, jae genesen
De boose soecken, het is openbaer,
Den vromen met angst end’ noot te beladen,
End’ bijten de Tanden t’samen eenpaer.
7. Middeler rijdt so bespot Godt de quade,
Want hy seer klaerlijck siet ende verstaet,
Dat de stont komt sijns vals en sijner schade
Sy trecken haer Sweerden seer opstinaet
End’ spannen haer Bogen sonder vertsagen
Om den vromen te schieten daer hy gaet.
8. Maer haer eygen Sweert sal hen swaerlijck plaghen,
| |
[pagina 158]
| |
Want haer hart sal daer mede zijn doorwont,
Haer Boghen werden tot stucken geslaghen.
Dat kleyn goet des vromen is t’aller stont
Duysentmael beter dan ‘t goet overvloedig,
Des bose is die grootsch is in den gront.
9. De sterkte des bosen mensches hoogmoedig
Wert ghebroken, maer Godt door sijne kragt
Sal sijn der vromen onderhoudingh goedigh.
De heer neemt altijdt Vaderlijck acht
Op der vromen leven die hem behaghen,
Haer Erf-goet blijft eeuwig dach ende nacht.
10. Sy werden niet beschaemt tot geenen daghen,
In dieren tijdt, maer sy werden ghevoedt
Met Broodt, als de ander van honger klagen
Maer de bose vergaen gantsch in kleyn moet
Due Godt niet lieven, verdwijnen en falen
Ghelijck den roock, end’ als de hagel doet.
ij Pause.
11. Haer hant ontleent stedes sonder betalen
Maer de vrome hebben ghenoegh altijdt,
Om in liefden den naesten te onthalen.
Godt maeckt sijn gezegende seer verblijdt,
Hy sal hen een vruchtbaer aertrijck bereyden,
Maer de vervloeckte hy te gronde smijt.
12. Den vromen sal hy in sijnen weg leyden
End’ in sijnen padt die engh is end’ smal,
Sal hy hem sijn jonst rijckelijck uyt breyden.
Doch soo hy onvoorsiens komt totten val,
Hy sal dan niet in stucken zijn gheslaghen,
Want Godts hant hem wel onderhouden sal.
| |
[pagina 159]
| |
13. Ick was eens jong, en ben nu oudt van daghen,
Dock ick sagh den vromen verlaten noyt,
Noch zijn Kinderen bedelen oft klaghen,
Maer hy deelt uyt den armen seer beroyt,
Ende leende: Dies sal sijn zaet verkoren
Ghezegent zijn waer dat het zy verstroyt.
14. Vliet dan het quaet, ‘t goede hebt altijdt voren
Som sult ghy blijven in der eeuwigheyt,
Door Gods goetheyt hy laet doch niet verloren
De goede, want hy lieft de vromigheyt,
Hy bewaert die, sy sullen oock steedts blijven,
Hy verderft die doen ongherechtigheyt.
iij. Pause.
15. De vrome sullen groote vreugt bedrijven
End’ besitten d’Eerde met hare vrucht,
Sy sullen met haer wooningh vast beklijven:
Des vromen mondt leert niet dan Eer en tucht,
Sijn Tonge sal niet dan wijsheyt verkonden
End’ dat goet is, end’ van een goet gerucht:
16. Want Gods Wet is in sijn herte bevonden
Daerom sal niet struyckelen sijnen voet,
Waer dat hy oock gaet tot eenighen stonden.
‘t Is wel waer dat de boose met hoogmoet
Den vromen bespiet, ende soekt te doen sterven
Hy loert op hem ghelijck een wolf verwoet.
17. Maer Godt sal hem sulkx niet laten verwerken,
Dat hy den vromen benouwe met kracht,
Noch dat hy hem met schijn des rechts verderve.
| |
[pagina 160]
| |
Dies wacht op Godt en wandelt met andagt
In sijn Wet, hy sal u in ‘t goet lant stellen,
Ghy sult sien vergaen de boose vol pracht.
18. Ick sagh dat de boose met sijn gesellen
Seer was gevreest: Ick sagh hem hoogh op gaen,
Als een Laurier vol tacken niet om tellen:
Maer komende daer ik hem voor sag staen,
So en was hy daer gantsch niet meer te vinden
Maer hy en sijn plaets waren gantsch vergaen.
19. Wacht u voor schade, wilt u onderwinden
Wel te doen, want die hebben tot loon reyn,
Rust en stilheyt, als des Heeren beminden.
Maer de boosdaders sullen groot en kleyn
Vergaen, dat sal haer betalinghe wesen,
Met haer nae-komers alle ghemeyn.
10. Onse Godt is de zaligheyt ghepresen
Der vromen die oock altijt wesen sal.
Haer sterckt, als ‘t kruys sal groot zijn opgheresen,
Hy sal hem verlossen in sulcken val,
Verlossende sal hy die oock ghenesen,
Want op hem hebben sy vertrouwen al.
|
|