Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 117]

Dank-lied der kinderen Israëls;

Als haar Sihon, de Koning der Amoriten (die het land der Moabiten tot aan Arnon ingenomen hadde) van God in handen gegeeven was.
(IV. boek Mos. XXI.)

(27) DAAROM SEGGENSE DIE SPREEK-WOORDEN GEBRUIKEN:

Sang: Noster natus est salvator---

WAkker, wakker, schrep uw schreeden, Koom te Hesbon; moedig

[p. 118]

 

volk! Rep u, toon uw' dapperheden Stuw te gaar, gelijk een wolk.

⁺ Wakker! wakker! schrep uw' schreeden,

Koom te Hesbon; moedig volk!

Rep u; toon uw' dapperheden;

Stuw' te gaar, gelijk een wolk.

⁺ Bouwen wi nu Sihons wallen,

Dat geen yf're ram haar kloovt,

Dat se voor geen mookers vallen.

Riep der Amoriten hoofd.

⁽²⁸⁾ Vier, dat voer uit Hesbons muiren,

Vlam, die vloog uit Sihons stad,

Snelde tot de na-gebuiren,

Knelde mensch, en vee, en schat:

+ Koomt tot Hesbon:

+ Men bouwe ende bevestige de stad Sihons.

(28) Want daar is een vier uitgegaan uit Hesbon, een vlamme uit de stad Sihons:

[p. 119]

 

Wreed ging d' oorlogs-brand verteeren⁺

 

Ar, der Moabiten pronk;

 

En het rot der trotse heeren,

 

Dat op Arnons hoogten blonk.

 

 

 

⁽²⁹⁾ Wee u, wee u, Moabs kind'ren!

 

Volk, dat d' afgod Chamos eert!

 

U quam d' Amoriter hind'ren;

 

Swaare ramp is 't, die u deert.

 

 

 

Chamos kon geen hulpe toonen;⁺

 

Chamos dreev sijn dochters uit;

 

Chamos leverde sijn soonen

 

Slaavs aan Sihon tot een buit.

 

 

 

Sihon kreeg so Moabs landen;

 

⁽³⁰⁾ Maar hi wierd se weder quijt

 

Israëls geklingde handen

 

Over wonnen d' Amorijt.

+ Si heeft verteerd Ar der Moabiten, [ende] de heeren der hoogten Arnons.

(29) Wee u, Moab! gi volk Chamos sijt verloren:

+ Hi heeft sijn soonen, die ontliepen, ende sijn dochters, in de gevankenisse geleverd aan Sihon den Koning der Amoriten.

(30) Ende wi hebben se nedergeveld:

[p. 120]

 

Hesbon Hesbon is gevangen

 

Tot aan Dibon; 't winnend sweerd

 

⁺ Heeft tot Nophah toe gegangen,

 

't Land aan Medeba verteerd.

 

 

 

Jacob, sterk gesterkt van boven,

 

Heeft doen sneuv'len 's viands macht.

 

Dies laat ons Jehova looven,

 

Die soo aan sijn volk gedacht.

+ Hesbon is verloren tot Dibon toe: ende wi hebbense verwoestet tot Nophah toe, welke tot Medeba toe [reikt].