Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 105]

Seege-sang van Mose, ende de kinderen Israëls;
Doen de Heere haar uit de hand van Pharao verlost hadde.
(II. boek Mos. XV.)

(1) DOE SONG MOSE, ENDE DE KINDEREN ISRAELS DEN HEERE DIT LIED, ENDE SPRAKEN, SEGGENDE:

Sang: O grootheit van Gods lievd---

M Ijn tonge! rep u, juich, laat seege-toonen sweeven, En deun des

[p. 106]

 

Heeren lov; hi hi is hoog verheven; Hi heeft het oorlogspaard, 't geharnast

 

ruiter-schoft In't woeste golven-diep der wilde see geploft.

⁺ Mijn tonge! rep u, juich, laat seege-toonen sweeven,
En deun des Heeren lov; hi hi is hoog verheven;

Hi heeft het oorlogs-paard, 't geharnast ruiter-schost

In 't woeste golven-diep der wilde see geplost.

⁽²⁾ De Heere is mijn kracht; hi doet mi vrolijk singen;
Hi is mi tot een heil; hi doet mijn siel opspringen;

Mijn God is 't, ik sal hem een wooning timm'ren gaan;

Mijns vaders God, ik sal hem eere-galmen slaan.

+ Ik sal den HEERE singen, want hi is hooglijk verheven; het peerd ende sijnen ruiter heeft hi in de see geworpen.

(2) De HEERE is mijn kracht ende lied, ende hi is mi tot een heil geweest: deese is mijn God, daarom sal ik hem een lievfelijke wooninge maken; hi is mijnes vaders God, dies sal ik hem verhefsën.

[p. 107]

 

⁽³⁾ De Alderhoogste is een krijgs-man, sterk in 't vechten:

 

Jehova is sijn naam.⁽⁴⁾ Hi heeft de wapen-knechten

 

Van Pharao, hi heeft die scepter-draager mee,

 

Met wagen, peerd, en al, gedompeld in de see:

 

 

 

AEgyptens machtig heir, selvs d' ijs're helden-bonken,

 

De keur der hoofden sijn in 't roode meir verdronken:

 

⁽⁵⁾ De diepten dekten haar; si sonken plots'lijk heen

 

In 't gonsend' water-grav, gelijk een swaare steen.

 

 

 

⁽⁶⁾ Uw' rechter-hand is seer in macht verheerlijkt; Heere!

 

Uw' rechter-hand (o God! heeft d' overwreede beeren,

 

't Viandig Nijl-kants-volk vernield; uw' kracht is groot,

 

G' hebt in een oogen-blik 't verwoede rot gedood.

(3) De HEERE is een krijgsman; HEERE is sijn naame.

(4) Hi heeft Pharaos wagens ende sijn heir in de see geworpen: Ende de keure sijner hoofd-lieden sijn verdronken in de Schelfsee.

(5) De afgronden hebben se bedekt: si sijn in de diepten gesonken als een steen.

(6) O! HEERE! uwe rechter-hand is verheerlijkt geworden in macht: uwe rechter hand (O! HEERE!) Heeft den Viand verbrooken.

[p. 108]

 

⁽⁷⁾ G' hebt door uw' hoogheid haar, die tegen u opstonden,

 

Om ver gebonsd; gi hebt uw' heete toorn gesonden,

 

Die heeft haar fel verteerd; gelijk de scherpe tand

 

Des viers de stopp'len kervt, en haast te mortel brandt.

 

 

 

⁽⁸⁾ Door 't blaasen uwer neus hebt gi de gladde wat'ren

 

De wat'ren opgehoopt, en doen om hoog opklat'ren;

 

De stroomen wierden stijv in 't hert van 't golven-veld,

 

Het vloeis-gesinde nat als muiren vast gesteld.

 

 

 

⁽⁹⁾ De viand snorkte, snoov, en schreeuwde seer verbolgen:

 

Ik sal se (dat ik s' in mijn kloeren krijg) vervolgen;

 

Ik sal mijn lust voldoen; verdeilen plonder-buit;

 

Mijn kors'le kling ontkle'en, en roejen Isr'el uit.

 

 

 

⁽¹⁰⁾ Maar 't miste Pharao: Wat volgd'er op sijn raasen?

 

Gi gi (gaaloose God!) hebt met uw' wind gebkaasen;

(7) Ende door uwe groote hoogheid hebt gi, die tegen u opstonden, omgeworpen: Gihebt uwen brandenden toorne uitgesonden, die se verteerd heeft, als eenen stoppel.

(8) Ende door het geblaas van uwen neuse sijn de wateren opgehoopt geworden, de stroomen hebben over einde gestaan, als eenen hoop: de afgronden sijn stijv geworden in het herte der see.

(9) De viand seide: Ik sal vervolgen, ik sal achter haalen, ik sal den buit deilen: mijne siele sal haarder vervuld worden, ik sal mijn sweerd uittrekken, mijne hand salse uitroeijen.

(10) Gi hebt met uwen wind geblaasen, de see heeft se bedektisi sonken onder als lood in geweldige wateren.

[p. 109]

 

De see bestelpt'se all'; si sonken heen als lood

 

In 't woeste nat, so sijn en vorst en heir gedood.

 

 

 

⁽¹¹⁾ O God! wie is als gi? dat heidens dom verdichten

 

Van ijd'le goden, 't moet voor uwe Godheid swichten;

 

Wat is een asgod? Niet: Gi sijt in heiligheid

 

Verheerelijkt; gi sijt een God vol majesteit.

 

 

 

Gi gi sijt vrees'lijk in lov-sangen; doende wond'ren.

 

⁽¹²⁾ Gi strekt' uw' rechterhand; gi smeetse sluks naar ond'ren

 

In 't schrikk'lijk buld'rend' vocht; si sijn bedobd in 't sand,

 

In 't hongerige diep van 't water-torssend' land.

 

 

 

⁽¹³⁾ Gi leidt (o goede God!) door uw' weldadigheden

 

Dit volk, dat g' hebt verlost uit wreede dienstbaarheden:

 

Gi voert se door den arm van uw' almachtigheid

 

Na 't lievf'lijk wooning-steed van uwe heiligheid.

(11) O! HEERE! wie is als gi onder de goden? Wie is als gi verheerlijkt in heiligheid, Vreeselijk in Lov-sangen, doende wonder?

(12) Gi hebt uwe rechterhand uitgestrekt, de aarde heeft se verslonden.

(13) Gi leidet door uwe weldadigheid, dit volk, dat gi verlost hebt: Gi veert se sachtkens door uwe sterktetot de lievelijk wooninge uwer heiligheid.

[p. 110]

 

⁽¹⁴⁾ De volk'ren sullen (als si 't hooren) tsidd'rend' vreesen;

 

Vol weedom sal het heir van Palestina wesen;

 

⁽¹⁵⁾ Besturven sullen dan selvs Edoms vorsten staan;

 

Verschrikkings doornen-roed' sal Moabs grootste staan.

 

Versmelten sullen die in 't prille pronk-land leeven

 

 

 

Van 't vruchtb're Canaän;⁽¹⁶⁾ Si sullen swaar met beeven

 

En bibb'ren sijn bekneld; een felle dwarrel-vloed

 

Van schrik sal vallen op 't afgoden-dienend' bloed.

 

 

 

Als steenen sullen wis de dolle heiden-drommen

 

Door d' hooge grootheid van uw' sterken arm verstommen:

 

Dat door haar heen (o God!) uw' volk haar schreeden schrept,

 

Uw' volk door heene koomt: dat gi verworven hebt.

 

 

 

⁽¹⁷⁾ Die sult gi b rengen in het land haar toebeslooten;

 

Gi sult se op den berg van uwe crv'nis pooten;

(14) De velken hebben 't gehoord, si sulled tsidderen: weedom heeft de ingesetene van Palestina bevangen.

(15) Dan sullen de Vorsten Edoms verbaasd wesen; bevinge sal de machtige der Moabiten bevangen:
Alle de ingesetene van Canaan sullen versmelten.

(16) Verschrikkinge onde vreese sal op hen vallen.
Door de grootheid van uw arm sullen si verstommen, als een steen: tot dat u volk (HEERE!) henen door koome, tot dat dit volk benen doorkoome; dai gi verworven hebt.

(17) Die sult gi inbrengen, ende planten se op den berg uwer ervfeniße, ter plaatse welkegi, (O! HEERE!) gemaakt hebt tot uwe wooninge: het Hetligdom, 't welk uwe banden gestichtet hebben, O! Heere!

[p. 111]

 

Ter plaatse die g' u hēbt ten wooning toegericht,

 

Het heilig heiligdom door uwe hand gesticht.

 

 

 

⁽¹⁸⁾ De hooge Opper-vorst, de groote Heer der heeren

 

Die sal geduiriglijk en eeuwiglijk regeeren.

 

⁽¹⁹⁾ Die God, die God is 't, die (doen Pharao in see

 

Gegaan was met sijn heir) haar all' verdrinken dee;

 

 

 

Hi heeft de stroomen op d' AEgyptenaars geworpen;

 

Si moesten 't nat (waar op de dood straks volgde) florpen.

 

Maar Isr'el is door 't meir op drooge grond getre'en

 

Door d' holle galeri der water-muiren heen.

(18) De HEERE sal in eeuwigheid ende geduiriglijk regeeren.

(19) Want Pharaos peerd, met sijnen wagenen, met sijne ruiters, sijn in de see gekomen, ende de HEERE heest de wateren der see over hen doen weder-keeren: Maar de Kinderen Israels sijn op het drooge in het midden van de see gegaan.

[p. 112]

(20) ENDE MIRJAM DE PROPHETESSE, AARONS SUSTER, NAM EEN TROMMEL IN HAARE HAND: ENDE ALLE DE VROUWEN GINGEN UIT, HAAR NA, MET TROMMELEN ENDE MET REIJEN.

(21) DOE ANTWOORDE MIRJAM HAAR-LIEDEN:

Sang: Quand la bergiere.

SO; sing so; sing, dat 't lucht-welv dreunt; Tsa lustig! deunt Des
Heeren lov; laat t' sijner eer Gesangen sweeven; Want hoog verheven Is

[p. 113]

 

d' Opper-heer:

So; sing so; sing, dat lucht-welv dreunt;

Tsa lustig! deunt⁺

Des Heeren lov; laat t' sijner eer

Gesangen sweeven;

Want hoog verheeven

Is d' Opper-heer.

Hi heeft de Nijl-vorst en sijn heir⁺

Gestort in 't meir

Het peerd en ruiter in de schoot

Der woeste golven

Geheel bedolven,

Geveld, gedood.

+ Singet den HEERE, want hi is hooglijk verheven:

+ Hi heeft het peerd met sijner ruiter in de see gestortet.