Volledige werken. Deel 3

[p. 288]

By de Ter Aerdebestelling van mynen letterkundigen vriend Gaspard De Cort.

Helaes! helaes! slechts vyfentwintig jaren....

In 't schoonste van des levens bloei!

Is hy zyn ouders, broêrs en zusteren ontvaren....

Viel hy den wreeden dood ten prooi.

Hy was de vroomste borst, die ooit de lier deed dreunen,

Zoo need'rig als opregt;

Geen zucht naer ydlen roem kon ooit zyn hart bekreunen;

Aen deugd alleen was hy gehecht.

Hy zong in Frankryks tael de daden onzer vaedren,

Met rein en vry gemoed;

Het zuiden las 's lands roem in zyn geleerde blaedren.

Van oordeel en verstand doorvoed.

In Ambiorix togt, ten nadeel van oud Roomen,

Zong hy der Belgen heldenaerd;

En in het uer dat hem zyn adem werd ontnomen,

Had hy de lier nog opgesnaerd.

Geen kunstenaer als hy, heeft in de letterperken,

Zoo moedvol voortgestreefd;

Zyn nagedachtenis zal leven in zyn werken,

Zoo lang het laetste nakroost leeft.

Te tydig kwam de dood hem uit ons midden rooven;

Maer denklyk was zyn ziel

Voor hooger oorden ryp, toen de engel haer naer boven

Voer, naer 't den Heer beviel.

[p. 289]

 

Rust zacht, myn goede vriend! U hebben geene driften

 

Het needrig hart ooit buit gemaekt.

 

Gy wist het schuldig kwaed van 't streelend goed te ziften,

 

Een goede geest heeft u ten einde toe bewaekt.

 

 

 

Zacht moog de grond, Gaspard, uw slapende asschen dekken.

 

Wy zien elkanderen eens weêr,

 

En stygen beiden, als ons de oordeeldag zal wekken,

 

Te zamen naer een blyder sfeer.

1847.